گرلین یک پپتید 28 اسیدآمینه ای است که به طور عمده توسط سلول های فوندوس معده ترشح و به درون جریان خون ریخته می شود. گرلین پس از ترشح از راه گردش خون بر مرکز سیری و گرسنگی در هیپوتالاموس اثر گذاشته، دریافت غذا و اکتساب وزن را تحریک می کند. در واقع سطح پلاسمایی گرلین در شرایط انرژی مثبت، کاهش و در شرایط تعادل انرژی منفی، افزایش می یابد. زانگ و همکاران در سال 2005، پپتید 23 اسید آمینه ای دیگری به نام ابستاتین را شناسایی کردند. این پپتید از ژن سازنده گرلین مشتق شده که بعد از ترجمه، دستخوش تغییراتی شده است. تزریق وریدی یا درون بطن مغزی ابستاتین در جوندگان، از راه کاهش دریافت غذا و تخلیه ی معده سبب تعادل منفی انرژی می گردد. بنابراین برخی پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که گرلین و ابستاتین اثرات متضادی بر تنظیم وزن دارند و ممکن است کاهش عملکرد ابستاتین در پاتوفیزیولوژی چاقی درگیر باشد.هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای و تمرین هوازی بر بیان ژن ابستاتین لنفوسیت زنان جوان تمرین کرده می باشد. روش تحقیق: 24 نفر از بین بانوان ورزشکار خراسانی انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه 8 نفری کنترل، هوازی(ae) و مقاومتی(re) تقسیم شدند. قبل و بعد از جلسه تمرینی از تمامی آزمودنی های سه گروه خون گیری به عمل آمد. جدا سازی لنفوسیت ها به روش سانتریفیوژ و تخلیص m-rna به وسیله pcr نیمه کمی انجام شد. اطلاعات بوسیله آزمون آماری آنووای یک طرفه تجزیه و تحلیل شد. نتایج: علی رغم افزایش اندک بیان ژن ابستاتین در گروه های تجربی، در هیچ یک از گروه ها افزایش معناداری در بیان ژن ابستاتین لنفوسیت مشاهده نگردید. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که هیچ یک از پروتکل های تمرین هوازی و مقاومتی دایره ای سبب افزایش معنی دار در بیان ژن ابستاتین لنفوسیت نگردید. به نظر می رسد این احتمال وجود دارد که کوتاه بودن مدت برنامه ی تمرینات حاد و شدت آنها ممکن است دلیل عدم افزایش معنادار در بیان ژن ابستاتین لنفوسیت در این پژوهش باشد.