طبق گزارش سازمان oie، بیماری مرزی در شهر های مرزی بین انگلیس و ولز توصیف شده است، امّا احتمالاً امروزه در همه کشور ها وجود داشته باشد. شیوع سرولوژیکی این بیماری در نواحی متفاوت و کشور های مختلف در محدوده 50-5% قرار دارد. در گلّه های درگیر خسارات اقتصادی فراوانی از جمله مرگ و میر بره های نوزاد، وزن پایین بره ها، ناهنجاری های مختلف در بره های نوزاد، سقط جنین، اختلالات تطابق، اختلال رشد، اختلال پشم، اختلال در اعصاب و در نتیجه کاهش درآمد مشاهده می شود. از طرف دیگر تاکنون هیچ درمانی برای این بیماری تعریف نشده است. بنابراین تشخیص این ویروس در دام های آلوده به ویژه دام هایی که آلودگی پایدار دارند، برای اعمال روش های کنترل بیماری (مانند حذف دام های آلوده) تنها راه ممکن برای پیشگیری محسوب می شود. روش امپلیفیکاسیون rt-pcr برای یافتن ویروس در بافت ها به عنوان روش آزمایشگاهی متداول تشخیص ویروس بیماری مرزی مورد استفاده قرار می گیرد. در مطالع? حاضر 50 نمونه خون از ورید وداج میش های با سابق? سقط اخذ گردید. نمون? خونی مورد نیاز از ورید وداج میش هایی که در گلّ? آن ها حضور بره های لاغر، کم رشد، ضعیف و گلّه های دارای سابق? سقط جنین، مرده زایی و دارای برّه هایی با ناهنجاری های عصبی بوده اخذ گردیده و طبق پروتوکل آزمایش شده اند.از مجموع 50 نمون? آزمایش شده طبق پروتوکل rt-pcr گزارش شده توسط vilceck و همکاران در سال 2000، 6 مورد معادل 12% آلودگی در نمونه های مورد آزمایش از مناطق آذرشهر، صوفیان، لیقوان و ورزقان ثابت شده است. توزیع فراوانی نمونه ها و موارد آلوده در گروه های سنّی مختلف نیز در بازه 4-2 سال در قالب 4 گروه مورد ارزیابی قرار گرفته اند. فراوانی مطلق و نسبی انداز? نمونه های بیمار و سالم مناطق مختلف نیز ارزیابی شده اند که در میان مناطق یاد شده، ازمنطقه صوفیان بیش ترین موارد گزارش شده است. علاوه بر این، نمونه ها از لحاظ سنّی نیز بررسی شده اند که یکی از مواردی که در بررسی سنّ نمونه ها مشاهده می شود افزایش درصد موارد مثبت با افزایش میزان سن است به این ترتیب که فراوانی نسبی آلودگی در نمونه های با سنّ 2 الی 3 سال، 05/0 و در نمونه های با سنّ 3 الی 4 سال 16/0 می باشد که بر این اساس، اندازه آماره کاپا برای این دو آزمایش مختلف 14/0 می باشد.

سقط جنین گوسفندان از دیر باز یکی از بزرگترین مشکلات صنعت گوسفند داری نه تنها درکشور ما بلکه در اغلب کشورهای پرورش دهنده گوسفند بشمار می رود وهمه ساله باعث تحمیل خسارات سنگین اقتصادی بردامداران منطقه می گردد. کمپیلوباکتریوزکه در گذشته به ویبریوز معروف بوده، بعدازبروسلوز و لپتوسپیروز مهمترین عامل سقط جنین گوسفندان می باشد. زیرگونه های کمپیلوباکتر و بویژه کمپیلوباکترژژونای و فتوس بیشترین سقط جنین ها را در کشورهای دیگرایجاد کرده اند. هدف از اجرای این طرح بررسی میزان سقط جنین های کمپیلوباکتریایی در گوسفند داری های اطراف تبریز بوده است. بمنظور اجرای این پروژه تعداد132جنین سقط شده بهمراه جفت های مربوطه از مهرماه تااسفندماه سال1390از گوسفندداری های اطراف تبریز جمع آوری شده ودرمجاورت یخ به آزمایشگاه دانشکده ارسال گردید. در آزمایشگاه بعدازکالبدشکافی ازمحتویات شیردان ،کبد،کلیه ،طحال ،ریه، مغز وجفت نمونه برداری شده وتازمان اسخراج dna درفریزر20 - درجه سانتیگراد نگهداری شد. بعداز استخراج dna (accuprep genomic dna extraction kit, bioneer, s. korea) حضور ویا عدم حضورکمپیلوباکترهای مختلف (فتوس ، کولای وژژونای) توسط کیت تجاری بررسی شدند. براساس نتایج بدست آمده 12 نمونه( 09/9%) نسبت به کمپیلوباکترفتوس فتوس و2 نمونه(51/1%) نسبت به کمپیلوباکتر ژژونای واکنش مثبت نشان دادند. موردی از آلودگی جنین ها نسبت به کمپیلوباکتر کولای مشاهده نگردید. این گزارش اولین گزارش از سقط جنین های گوسفندی ایجاد شده بوسیله گونه های کمپیلوباکتریایی از تبریز می باشد.

چکیده: شمار زیادی از مطالعات پیشنهاد می کنند که وقایع دوران پیش از زایمان (جنینی) و نیز دوران ابتدایی زندگی،عوامل اثرگذار مهمی بر اختلالات بعدی در زندگی هستند. لیپوپلی ساکارید (lipopolysaccharide: lps) ساختاری در دیواره سلولی باکتری های گرم منفی می باشد که استفاده از آن به عنوان مدل عفونت باکتریایی، استرس ایمونواوژیکی و عاملی در جهت تحریک سیستم ایمنی پذیرفته شده است. با توجه به تحقیقات وسیع صورت گرفته سیلی مارین دارای اثرات آنتی اکسیدا نی و ضد التهابی می باشد. در این پژوهش 9 گروه موش تهیه شده از خانواده حیوانات را با دوزهای متفاوتی از سیلی مارین و lps در یک دوره زمانی مشخص درگیر کردیم. برای بررسی تغییرات ایمنولوژیکی از کیت های il-6 ، il-1?و tnf-? استفاده شد. در این پژوهش کاهش پاسخ های ایمونولوژیکی به تنش ایمنی در زاده ها پس از مواجهه مادر با lps مشاهده گردید. همچنان اثرات تخریبی lps بر روی کبد و مغز بعد از مواجهه با سیلی مارین به شدت کاهش پیداکرد. در سال 2003 ،murphy و همکاران بیان کردند که در انسان، شرایط التهابی که در طول دوره بارداری ایجاد می شود مانند آسم و عفونت با کاهش رشد جنین و افزایش خطر عفونت در نوزادان تازه متولد شده و نیز با عواقب ناخواسته ای در سلامتی دوران بزرگسالی مرتبط است. در بررسیمنابع صورت گرفته تاکنون مطالعه منسجمی بر روی مقایسه اثر حفاطتی و ضد التهابی سیلی مارین در برابر lps در دوران جنینی در بروز پاسخ های ایمونولوژیکی زاده ها و کم کردن از تاثیرات هیستوپاتولوژیک لیپو پلی ساکارید صورت نگرفته است از این رو، نتایج حاصل از این تحقیق می تواند سرآغاز مطالعات آتی در جهت شناخت هرچه بیشتر عوامل کلیدی تاثیر گذار بر روی جنین در دوران بارداری باشد.

هدف از انجام این آزمایش تعیین ترکیبات شیمیایی و انرژی قابل سوخت و ساز حقیقی پسماند رستوران به صورت خام و فرآوری توامِ حرارتی و میکروبی (به کمک افزودن 4 سویه لاکتوباسیلوس) برای انتخاب بهترین شیوه فرآوری بود. ترکیبات شیمیایی به روش های استاندارد و مقادیر tme، tmen پنج نمونه پسماند در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش تغذیه دقیق سیبالد با استفاده از 42 قطعه خروس گوشتی با میانگین وزنی 100±2800 گرم در سن 69 روزگی تعیین شد. نتایج آزمایش اول برای آنالیز شیمیایی پسماند خام در روزها و هفته های مختلف مشخص کرد رابطه نزدیکی بین هفته ها و میانگین ترکیبات شیمیایی پسماند خام وجود ندارد. یافته های حاصل از آزمایشات بعدی برای تغییرات ترکیب شیمیایی نشان داد فرآوری توام حرارتی و میکروبی بهبود معنی داری نسبت به حالت خام داشت (p<0/05). در بین سویه های مورد استفاده، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بیشترین میانگین مقادیر پروتئین خام، چربی خام، ماده خشک و انرژی خام را بترتیب با 21/40%، 19/91%، 41/02% و 4872/61 کیلوکالری در کیلوگرم و کمترین مقدار خاکستر را با 3/67% نسبت به سویه های دیگر داشت. افزودن لاکتوباسیل ها به پسماند سبب افزایش معنی داری در مقادیر tme و tmen گردید. بالاترین میزان tme در سویه اسیدوفیلوس با 3348/11 و کمترین میزان در سویه پلانتاروم با 3205/94 کیلوکالری در کیلوگرم مشاهد شد. میزان tmen سویه های لاکتوباسیلوس در محدوده 3119/53 در سویه پلانتاروم، تا 3260/17 کیلوکالری در کیلوگرم در سویه اسیدوفیلوس متغیر بود و تفاوت معنی داری بین سویه ها از نظر مقادیر tmen مشاهده شد (p<0/05). نتایج حاصل از شمارش میانگین کلی باکتری ها و کلی فرم ها در 5 نوع غذای پسماند منتخب نشان داد که از لحاظ آلودگی، میانگین هر دو در محدوده استاندارد بوده و قابل استفاده به عنوان خوراک طیور می باشد. استفاده از پسماند رستوران در جیره غذایی منجر به کاهش هزینه های پروتئین و انرژی قابل متابولیسم مورد نیاز طیور گردید.

این پژوهش تلاشی برای بررسی امکان تولید ماست حامل میکروارگانیسم های زنده و فعال پروبیوتیک به عنوان ماده غذایی عملگرا با خصوصیات فیزیکوشیمیایی مطلوب و همچنین سنجش بقاء باکتری پاتوژن سالمونلا در این فرآورده پروبیوتیک تحت تاثیر اسانس کلپوره و باکتری پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی می باشد. در این تحقیق میکروارگانیسم پروبیوتیک (لاکتوباسیلوس کازئی) به میزانcfu/ml 109-108، باکتری پاتوژن سالمونلا تیفی موریوم lt2 به میزانcfu/ml 103، و غلظت های مختلف اسانس کلپوره (این غلظتها بر اساس نتایج بدست آمده در بخش تعیینmic در محیط کشت و خصوصیات ارگانولپتیکی فرآورده مشخص شدند) به ماست اضافه شدند. ماست های تولید شده در مدت 4 هفته نگهداری در یخچال (دمای 4 درجه سانتیگراد) در طی فواصل زمانی مشخص از نظر تغییرات خصوصیات فیزیکو شیمیایی، ارگانولپتیکی، بقا و نابودی میکروارگانیسم پاتوژن و قابلیت ماندگاری باکتری پروبیوتیک مورد بررسی قرار گرفتند. حضور یا نابودی سالمونلا در طی دوره نگهداری و انتهای آن به وسیله کشت اختصاصی و پی سی آر تعیین شد. کاهش تدریجی و پایدار مقادیر ph تمامی نمونه ها در طول دوره 28 روز نگهداری مشاهده شد، مقادیر قابل تیتر اسیدیته نمونه های مختلف ماست در طول دوره نگهداری در دمای°c4 افزایش نشان داد. نتایج حاصل از بررسی میانگین مقادیر چربی و پروتئین نمونه های مختلف ماست طی دوره نگهداری در این مطالعه اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد. اسانس مذکور در دو غلظت 60 و 80 ppm و در تیمار توام با پروبیوتیک از بالاترین تاثیر بر ممانعت از رشد سالمونلا بر خوردار بود. یافته های مطالعه حاضر نشان داد که در ماست پروبیوتیک و تیمار های ماست پروبیوتیک حاوی غلظت های مختلف اسانس کلپوره باکتری سالمونلا در طی 28 روز نگهداری ماست جداسازی نشد. با این وجود در تیمار های ماست کنترل و حاوی غلظت های مختلف اسانس کلپوره طی روزهای 1 و 7 این باکتری جداسازی و شمارش گردید. همچنین بهترین غلطت اسانس از نظر تولید ماست با خواص طعمی مطلوب غلظت40 ppm در تیمار توام با باکتری پروبیوتیک بود. در صورت استفاده توام اسانس با پروبیوتیک می توان از غلظت های پایین تری از اسانس برای اثر مهاری مشهود، استفاده کرد.

بررسی حضور و پلیمورفیسم ژن های hila,sope,gale,aroaدر چهار سویه استاندارد و چهار ایزوله محلی سالمونلا.

بیماری یون با عامل مایکوباکتریوم آویوم زیر گونه پاراتوبرکولوزیس یک بیماری عفونی غیرقابل درمان در نشخوارکنندگان سراسر جهان است از خصوصیات این بیماری آنتروکولیت گرانولوماتوز، تورم عروق لنفاوی موضعی و لنفادنیت است که منجر به بروز علامت شاخص بیماری یعنی اسهال مزمن و غیر قابل درمان و کاهش وزن پیشرونده می شود. بیماری یون در گاوها بیماری مهمی به شمار می رود. با وجود اهمیت بسیار زیاد این بیماری، در مورد میزان وقوع و فراوانی آن در گاو، گوسفند و بز در مناطق مختلف آمار دقیقی وجود ندارد. میزان ارتباط نتایج بررسی های سرولوژی مثل الایزای غیر مستقیم و حضور علایم بالینی قابل استناد نیز دقیقا مشخص نشده است. همین موضوع در بسیاری از موارد تصمیم گیری درباره نگهداری یا حذف حیوان را دچار مشکل می کند. لذا آگاهی از میزان ارتباط میان نتایج بررسی های سرولوژی و علایم بالینی می تواند کمک مناسبی در زمینه شناسایی بهتر موارد مشکوک و بررسی های تکمیلی و تصمیم گیری برای نگهداری یا حذف دام باشد. این تحقیق با هدف بررسی میزان ارتباط نتایج ارزیابی های سرولوژی و میزان انطباق آن با نتایج معاینات بالینی انجام گرفت. در عین حال با توجه به نامشخص بودن و در دسترس نبودن هر گونه اطلاعات قابل استناد در زمینه حضور این بیماری در منطقه، تلاش شد تا حد امکان میزان حضور بیماری یون در گاوداری های تحت مطالعه مورد بررسی قرار گیرد. با توجه به نبود آمار دقیق شیوع در منطقه و براساس شیوع حدود 2 موارد بالینی در مناطق دیگر ایران، در این مطالعه تعداد 360 نمونه سرمی گاوها گرفته شده و وضعیت بالینی هر دام نیز ثبت گردید. سپس بررسی سرولوژی با الایزای غیر مستقیم انجام شد. دام هایی که در بررسی سرولوژی بیماری یون مثبت بودند، مجددا (3 ماه بعد) از نظر بالینی مورد معاینه تکمیلی قرار گرفته و نتایج از نظر آماری مقایسه شدند. به این ترتیب میزان ارتباط علایم بالینی با نتایج آزمون الایزا تعیین گردید. از بین 360 راس گاوی به صورت تصادفی از گاوداری های صنعتی مناطق اطراف تبریز انتخاب شدند، 56 راس از نظر سرولوژی بیماری یون مثبت بودند. این رقم معادل 55/15 درصد همه گیری است. از نظر علایم بالینی تنها 28 راس گاو دارای علایم بالینی یون بودند. این رقم معادل 77/7 درصد همه گیری است. در بین دام های معاینه شده 15 راس نیز مشکوک به بیماری بودند. یعنی تنها یک یا دو علامت بالینی را داشتند. در معاینه مجدد سه ماه پس از معاینه اولیه نیز تمام موارد مثبت تایید شدند. و از موارد مشکوک نیز تنها یک مورد با نشان دادن علایم بالینی کامل، مثبت بودن آن تایید شد. از مجموع کل دام های بررسی شده 52 مورد زیر 6 ماه سن داشتند که هیچکدام از نظر سرولوژی و یا علایم بالینی مثبت نبود. 46 راس گاو بررسی شده، بین 6 ماه تا یک سال سن داشتند که 12 راس بدون علایم بالینی، از نظر سرولوژی مثبت بودند. در معاینه مجدد سه ماه پس از معاینه اولیه، 2 مورد با نشان دادن علایم بالینی کامل، مثبت بودن آنها تایید شد که بدین ترتیب 3 مورد به موارد مثبت بالینی افزوده شد. این نتایج آشکار می سازد حساسیت این روش دو برابر معاینه مستقیم است

سالمونلا انترایتیدیس و سالمونلا تایفی موریوم به عنوان دو سروتایپ بسیار مهم و بیماری زای سالمونلا در انسان و حیوانات شناخته می شوند و در ایران نیز بسیار شیوع دارند. در این تحقیق چهار ژن شاخص و مهم در سالمونلا با کارکردهای مهم در متابولیسم و پاتوژنز برای اولین بار از جهت توانایی تحریک سیستم ایمنی ذاتی و نیز ایجاد مقاومت در برابر اثرات مخربlps (به عنوان مدلی از عفونت با سالمونلا انترایتیدیس و سالمونلا تایفی موریوم) مورد بررسی قرار گرفتند (sope، hila، gale و aroa). به طور خلاصه پس از ساخت پرایمر های اختصاصی برای هر ژن، به کمک pcr این ژن ها از سالمونلا انترایتیدیس تکثیر و خالص سازی شدند، در پلاسمید ناقل و باکتری اشریشیا کلای استاندارد کلون شده، پس از تکثیر مجددا استخراج گرید و در سلول های یوکاریوتی thp-1 (مونوسیت)، j774a (ماکروفاژ) و ht29 (اپیتلیال کولون) کلون شدند. کلون شدن و تثبیت این ژن ها در سلول ها در هر مرحله باpcr تایید گردید. این سلول ها با و بدون پلاسمید کلون شده، باlps سالمونلا تایفی موریوم و سالمونلا انترایتیدیس برخورد داده شدند. سپس نحوه تاثیر lps بر سلول ها، اثر متقابل سلول ها بر یکدیگر و سیتوتوکسیسیتی احتمالی رده های مونوسیت و ماکروفاژ بر روی سلول اپیتلیال کولون مورد بررسی قرار گرفت.

کلی باسیلوز یکی از مهمترین بیماری های باکتریایی است که صنعت طیور در جهان از جمله ایران را درگیر می کند. کلی سپتی سمی از شدیدترین تظاهرات کلی باسیلوز پرندگان به شمار می آید. عامل آن اشریشیا کلی است که موجب تورم کیسه های هوایی و بدنبال آن پریکاردیت و پری هپاتیت می شود. سن ابتلا معمولاً بین 12-4 هفتگی است. میزان ابتلا ممکن است بین 50 درصد برسد و میزان مرگ و میر معمولاً 6-5 درصد می باشد. جوجه های مبتلای بهبود یافته کاهش وزن دارند(84 گرم در هر پرنده) که با توجه به سن ابتلا ضرر اقتصادی شدیدی را بدنبال خواهد داشت. در کشور کانادا 43 درصد لاشه های حذفی طیور در کشتارگاهها مربوط به این بیماری است و در سوئیس مهمترین عامل عفونی است که منجر به حذف جوجه های فرآوری شده می شود. روش مناسب و کاملی برای کنترل بیماری های تنفسی وجود ندارد و کنترل بیماری با دارو گران و هزینه بر است و همیشه روش موثری نیست. طی مطالعه ای در ایران، مشخص شده است که عامل بیماری کلی باسیلوز طیور نسبت به داروی انروفلوکساسین و حتی لینکواسپکتیت به ترتیب 11/78 درصد و 68/74 درصد مقاوم است. پیشگیری از بیماری های عفونی از طریق واکسیناسیون روش موثری در محافظت طیور از ابتلا به بیماری ها است که در مورد برخی از بیماری ها از جمله وبای مرغان، سالهاست که در برخی کشورها به کار می رود. با توجه به اینکه پیشگیری از کلی باسیلوز بوسیله ایجاد ایمنی، هدف واقعی بوده است، لذا برای پیشگیری از عفونتهای ناشی از کلی باسیلوز در طیور و همچنین دامها، واکسن های مختلف تهیه و مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. دب و هری در سال 1976 تاثیر پنج نوع واکسن کشته شده با فرمالین، حرارت، الکل، استن و فرمالین دارای ماده کمکی آلم را که از سروتیپ o78:k80 تهیه کرده بودند، در جوجه های گوشتی به کار بردند.آنفلوانزا یک بیماری بسیار واگیر ویروسی است که در پرندگان، انسان و سایر پستانداران مشاهده می شود. تحت تیپ h9n2 آنفلوانزای پرندگان که ویروس با بیماریزایی ملایم است طی سالهای 1999-1994 در دنیا منتشر شد. در ایران اولین بار در سال 1377 هجری شمسی از منطقه تهران و قزوین و در سال دوم از کلیه استان های کشور بجز گیلان، مازندران، گلستان و اردبیل گزارش گردید و در حال حاضر بومی کشور شده است. تکامل سروتیپ h9n2 ، ارتباط ژنتیکی با تحت تیپ h5n1 ویروس آنفلوانزای پرندگان، که می تواند طیور و انسان را آلوده کند و همچنین جداسازی ویروس های h9n2 از انسان، بر اهمیت کنترل ویروس های h9n2 در طیور تاکید می کنند. با توجه به اهمیت پیشگیری دو بیماری مذکور، در این مطالعه از مخلوط سه سروتیپ o78:k80، o2:k1 و o1:k1 اشریشیا کلی که با اولتراسونیکاتور غیرفعال شده و ویروس h9n2 آنفلوانزای پرندگان که با فرمالین غیر فعال شده به همراه ادجوانت آلوم واکسن تهیه و در 160 قطعه جوجه گوشتی مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. تاثیر واکسن تهیه شده بر ایمنی زایی با بررسی صفاتی مانند وزن بدن، غذای مصرفی؛ ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات، جداسازی باکتری، مطالعه سرولوژی، نشانه های بالینی و کالبد گشایی مورد بررسی و ارزیابی قرار خواهد گرفت.

زمینه و اهداف: دیابت ملیتوس نوعی اختلال متابولیک پیچیده با علت شناسی گوناگون است که بوسیله هایپرگلایسمی ناشی از عدم ترشح کافی انسولین و یا اختلال در عملکرد انسولین ایجاد می شود. نوروپاتی محیطی اختلالی است که اعصاب حسی و حرکتی را تحت تاثیر قرار داده و ارتباط بین مغز و نخاع با دیگر اندام های بدن را دچار اختلال می کند. مکانیسم های احتمالی برای بروز نوروپاتی محیطی عبارتند از گلیکاسیون پروتئین های عصبی، میکروآنژیوپاتی، تشکیل اتوآنتی بادی های عصبی و ایسکمی ناشی از افزایش ضخامت غشای پایه مویرگهای عصبی، ناهنجاری های مسیر پولیول و نقایص متابولیسم مسیر اینوزیتول. بنابراین تخریب و تضعیف سیستم اعصاب مرکزی و محیطی می تواند یکی از مشکلات بروز دیابت باشد. فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز (bdnf) ،به عنوان یکی از اعضای خانواده نوروتروفین ها، برای تداوم عملکرد نورونی نیاز است و سبب حمایت از بقاء نورون ها در سیستم اعصاب محیطی و مرکزی می شود. نوروتروفین ها با عمل بصورت فاکتور های محافظتی روی سیستم عصبی از آسیب آنها طی دیابت جلوگیری می کنند. ورزش به عنوان یک راه حل ساده و مفید با کاهش گلوکز خون سبب کمک به درمان دیابت می شود و احتمال دارد که با تغییرات میزان پروتئین bdnf در اعصاب مرکزی و محیطی در انواعی از ورزش هوازی همراه گردد و بدین صورت با کاهش اثرات مخرب ناشی از دیابت بهبود حافظه فضایی را ایجاد کند. این پایان نامه سعی داشت ارتباط بین اثرات دوره-های کوتاه و بلندمدت ورزش اجباری در مبتلایان به دیابت نوع 1 و bdnf را در مسیر ایجاد حافظه فضایی و بخش-هایی از سیستم عصبی مرکزی و محیطی مشخص نماید. مواد و روش ها: تعداد 60 سر رت نر بالغ بطور تصادفی به 6 گروه (کنترل سالم، سالم با 2 هفته تیمار ورزش، سالم با 8 هفته تیمار ورزش، دیابتی ساکن، دیابتی با 2 هفته تیمار ورزش، دیابتی با 8 هفته تیمار ورزش) تقسیم شدند. پس از اتمام دوره ورزش از تمام حیوانات تست ماز آبی موریس به عمل آمد. سپس، حیوانات بیهوش شده، نمونه برداری انجام گردید و میزان پروتئین bdnf در هیپوکامپ، نخاع و عصب سیاتیک حیوانات مورد مطالعه با الایزا مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل کاهش حافظه فضایی طی ابتلا به دیابت و بهبود آن را از طریق ورزش روی تردمیل نشان داد. این بهبودی در ورزش بلند مدت با تیمار ورزش 8 هفته ای مشابه گروه کنترل سالم گزارش شد. علاوه بر این مشاهده شد که هیچکدام از دوره های کوتاه مدت و بلند مدت ورزش تاثیری بر میزان پروتئین bdnf در هیپوکامپ، نخاع و عصب سیاتیک نداشتند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل، ورزش منظم طولانی مدت بهترین تاثیر را در کاهش نقصان حافظه فضایی حاصل از دیابت داشت، بنابراین می توان اثر مثبت ورزش در تعدیل آسیبهای دیابت را منوط به تداوم و منظم بودن آن دانست. با توجه به اثر مثبت ورزش بر بهبود حافظه و عدم تغییر معنی دار میزان bdnf در هیپوکامپ ،در این تحقیق، احتمال داده می شود اثرات ورزش از طریق مکانیسم هایی غیر از تغییر پروتئین bdnf اعمال شود. در بررسی میزان bdnf در نخاع و عصب سیاتیک، عدم تغییر معنی دار bdnf در رتهای دیابتی نسبت به رتهای سالم و همچنین عدم تاثیر ورزش بر میزان پروتئین bdnf نشان داده شد. با توجه به نتایج تحقیقات گذشته مبنی بر تنظیم افزایشی bdnf طی آسیب اعصاب می توان چنین گفت که به احتمال قوی آسیب اعصاب اتفاق نیفتاده است و این بدین معناست که دو ماه القای دیابت برای القای آسیبهای عصبی حاصل از نوروپاتی کافی نبوده است.

بیماری دیابت یکی از شایعترین اختلالات متابولیکی در سیستم اندوکرین میباشد که به وسیلهی هیپرگلیسمی تشخیص داده میشود و در نتیجهی نقص در ترشح و یا عملکرد انسولین و یا هر دو ایجاد میگردد. از عوارض بیماری دیابت نوع 2 میتوان به عوارض عروقی اشاره نمود، که احتمالا عروق کلیوی را نیز درگیر مینماید و بر این اساس احتمال نارسائی کلیوی نیز افزایش مییابد. البته با افزایش قند خون عوارض بافتی نیز شایع است که ممکن است دلیل دیگری بر تخریب بافت کلیوی باشد. جهت بررسی تخریبهای بافتی عوامل التهابی شاخصهای مناسبی هستند، در این میان tnf-? از بارزترین سایتوکاین هاست. به نظر میرسد عوامل کاهنده قند خون بتوانند از عوارض تخریب بافتی بویژه در کلیه ها جلوگیری نمایند. ورزش بعنوان یک فرایند فیزیولوژیک و قابل انجام که دسترسی بسیاری بر آن وجود دارد، از عوامل مناسب کاهش قند خون محسوب میگردد. بیماران مبتلا به دیابت با انجام فعالیتهای منظم فیزیکی می توانند شاهد کاهش عوارض این بیماری باشند. بر این اساس و با توجه به اطلاعات کمی که در زمینه عوامل التهابی بویژه tnf-? موجود در بافت کلیه در بیماران دیابتی وجود دارد، در این تحقیق سعی گردید با سنجش tnf-? بافت کلیوی در رتهای مبتلا به دیابت نوع 2، اثرات هیپرگلیسمی بر این سیتوکین التهابی مورد ارزیابی قرار گیرد. از طرفی برای ارائه راهکاری مناسب جهت کاهش عوارض دیابت نوع 2 ، تاثیر دو نوع ورزش کوتاه مدت و بلند مدت اجباری بر روی مقادیر tnf-? در بافت کلیه رتها مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: رتها با وزن 50±250 به صورت تصادفی در6 گروه ده تایی قرار گرفتند. گروههای آزمایشی شامل: 1- گروههای ساکن (سالم و دیابتی)، 2- گروههای با ورزش بلند مدت (سالم و دیابتی)، 3- گروههای با ورزش کوتاه مدت (سالم و دیابتی) در نظر گرفته شدند. القای دیابت نوع 1 با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین انجام شد. میزان پروتئین tnf-? بعد از اتمام دوره ورزش در بافت هموژن کلیه ها توسط الایزا سنجش گردید. نتایج : مقادیر پروتئین tnf-? در بافت کلیه در رت های تمامی گروه ها تفاوت معنی داری نشان نداد. بحث: عدم تغییر عامل التهابی tnf-? در بافت کلیه در رت های دیابتی نوع 1 نشان داد در طی 8 هفته ابتلا به دیابت، tnf-? کلیوی در آسیب بافت کلیه در رت های دیابتی نقش ندارد. همچنین مطالعه ی حاضر نشان داد ورزش منظم تاثیر سوئی از جهت ایجاد عوامل التهابی در بافت کلیه ی رتهای سالم و دیابتی ندارد

ایجاد مقاومت در برابر داروهای ضدویروسی موجود باعث بروز نگرانی های روزافزون در سطح جهان شده است. بنابراین نیاز به عوامل ضدویروسی جدید برای جایگزینی داروهای موجود رو به فزونی است. در همین راستا مطالعات متعددی انجام شده و نشان داده شده است که باکتری های تولید کننده ی اسید لاکتیک و محصولات آنها می توانند دارای آثار ضدویروسی باشند. اثر ضدویروسی پروبیوتیک های تولید کننده ی اسید لاکتیک به 3 شکل اتفاق می افتد: 1- اثر مستقیم باکتری بر ویروس، 2- اثر تولیدات باکتری بر ویروس و 3- تحریک سیستم ایمنی توسط باکتری ها. در این مطالعه اثر متابولیت های ثانویه ی دو باکتری پروبیوتیک از جنس لاکتوباسیلوس بر قدرت تکثیر و عفونت زایی ویروس تب برفکی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور مایع رویی فاقد باکتری (cfs) از کشت بسته ی باکتری ها در محیط mrs broth تهیه گردید و در 3 حالت مختلف با ویروس تب برفکی روی کشت سلول های ba چالش داده شد. نتایج حاصله از این بررسی نشان داد که مجاورت ویروس با رقّت 125/0 مایع رویی کشت باکتری ها منجر به غیرفعال شدن کامل (100%) ویروس تب برفکی می گردد ولی این محصولات نمی توانند مانع تکثیر ویروس در سلول های آلوده به ویروس شوند. این محصولات فاقد آثار سمّی در غلظت های مورد آزمایش (125/0 تا 004/0) بودند. نهایتاً می توان نتیجه گرفت که تولیدات باکتری های مورد مطالعه می توانند به عنوان ماده ای موثر برای غیرفعال سازی ویروس تب برفکی محسوب شوند و کاربرد هایی در زمینه ی کنترل عفونت، ضد عفونی محیط و یا تولید واکسن داشته باشند.

سلولهای بنیادی خونساز گروهی از سلولهای بنیادی هستند که از مغز استخوان، خون محیطی و خون بند ناف قابل استخراج هستند. این سلولها مسئول حفظ مخزن و تجدید کل گروه سلولهای خونی می باشند بنابراین در بدن نقش و اهمیت بسزایی دارند. مطالعات اخیر نشان می دهد که microrna ها نقش مهمی را در کنترل تکثیر، تمایز، آپاپتوز و سایر پروسه های حیاتی سلول ایفا می کنند. لاکتوباسیلوس¬ها دارای تولیداتی هستند که به صورت مستقیم (تاثیر بر مولکول های سطحی سلول ها و متابولیسم سلول) و غیر مستقیم (تاثیرات آنزیمی بر روی مولکول های آزاد و متصل به غشای سلول) دارای نقش های مهمی در هدایت و تنظیم عملکرد های سلول ها هستند. در این مطالعه میزان تاثیر متابولیت های دو باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس روتری برروی مکانیسم های مولکولی سلول بررسی شده است تا اینکه دید بهتری از این تداخل به دست آید. روش کار بدین صورت بود که پس از استخراج سلول¬¬ها، توسط آزمون فلوسایتومتری به بررسی مارکرهای سطحی پرداخته شد تا از حضور سلول¬های مورد نظر در محیط کشت اطمینان حاصل شود. در ادامه نمونه¬ها به 3 گروه تقسیم شدند. سپس گروه اول برای بررسی اثر متابولیت باکتری¬ها بر روی سلول¬ها مورد مطالعه قرار گرفت. در مرحله بعد یکی از گروه¬ها جهت بررسی القای آپاپتوز توسط فلوسایتومتری بررسی شد و گروه دیگر توسط real-time pcr آزمایش شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که مجاورت سلول¬ها با مایع رویی باکتری¬¬ها ( رقت ¬های 1:8 و 1:32 و 1:128) می¬تواند باعث القای آپاپتوز در سلول¬ها شود. نهایتاً می¬توان نتیجه گرفت مایع رویی باکتری¬¬ها با تاثیر بر بیان mir-125b می¬تواند در القای آپاپتوز نقش داشته باشد و با توجه به اینکه اکثر راهکارهای شیمی درمانی بر پایه القاء آپاپتوز می¬باشد، با انجام طرحی جدید در مدل حیوانی زنده می¬توان به بررسی مولکولی تاثیرات این ترکیبات بر روی سلول¬ها پرداخت و احتمال می¬رود این ترکیبات می¬توانند در روند کم¬خونی مداخله کنند.

سلولهای بنیادی خونساز گروهی از سلولهای بنیادی هستند که از مغز استخوان، خون محیطی و خون بند ناف قابل استخراج هستند. این سلولها مسئول حفظ مخزن و تجدید کل گروه سلولهای خونی می باشند بنابراین در بدن نقش و اهمیت بسزایی دارند. مطالعات اخیر نشان می دهد که microrna ها نقش مهمی را در کنترل تکثیر، تمایز، آپاپتوز و سایر پروسه های حیاتی سلول ایفا می کنند. سالمونلا تایفی موریوم lt2 یکی از پاتوژن های مهم انسان و حیوانات است که با ایجاد عفونت هایی که اغلب مزمن هستند با آزاد سازی مداوم و ملایم سموم در فعالیت های طبیعی سلول ها از جمله روند خونسازی تداخل ایجاد می کند. در این مطالعه میزان تاثیر متابولیت های این باکتری برروی مکانیسم های مولکولی سلول بررسی شده است تا اینکه دید بهتری از این تداخل به دست آید. روش کار بدین صورت بود که پس از استخراج سلول¬¬ها، توسط آزمون فلوسایتومتری به بررسی مارکرهای سطحی پرداخته شد تا از حضور سلول¬های مورد نظر در محیط کشت اطمینان حاصل شود. در ادامه نمونها به 3 گروه تقسیم شدند. سپس گروه اول برای بررسی اثر دارو و متابولیت باکتری بر روی سلول¬ها مورد مطالعه قرار گرفت. در مرحله بعد یکی از گروه¬ها جهت بررسی القای آپاپتوز توسط فلوسایتومتری بررسی شد و گروه دیگر توسط real-time pcr آزمایش شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که مجاورت سلول¬ها با مایع رویی باکتری نمی¬تواند باعث القای آپاپتوز در سلول¬ها شود ولی در مورد داروی ایندومتاسین این تاثیر برعکس بوده و با افزایش رقت¬ها میزان آپاپتوز افزایش پیدا کرده است. نهایتاً می¬توان نتیجه گرفت داروی ایندومتاسین با تاثیر بر بیان mir-125b می¬تواند در القای آپاپتوز نقش داشته باشد و با توجه به اینکه اکثر راهکارهای شیمی درمانی بر پایه القاء آپاپتوز می¬باشد، با انجام طرحی جدید در مدل حیوانی زنده می¬توان به بررسی مولکولی تاثیرات این ترکیبات بر روی سلول¬ها پرداخت و احتمال می¬رود این ترکیبات می¬توانند در روند کم¬خونی مداخله کنند.

مقدمه: داروهای قارچی موجود دارای اثرات جانبی متعددی هستند و یا طیف اثر محدودی دارند. مشکلات مذکور بر نیاز به بررسی و یافتن داروهای جدید و موثر ضد قارچی تاکید دارد. ترکیبات طبیعی و غیر شیمیایی از نمونه های جذاب برای این منظور هستند که دارای طیف گسترده ای از فعالیت های بیولوژیکی باشند. کورکومین (curcumin) دارای خواص مختلف داروئی از جمله ضدسرطانی، ضدعفونی و آنتی اکسیدانی می باشد و از طرفی کورکومین دارای منشا گیاهی است و فاقد اثر جانبی مضر حتی در دوزهای بالا برای سلول و بافت های نرمال می باشد. با این حال، این ترکیب ارزشمند داروئی بدلیل حلالیت ضعیف در محیط های آبی، زیست ماندگاری بسیار پایینی را در محیط کشت و بخصوص محیط in vivo نشان می دهد. در سال های اخیر، تلاش های زیادی جهت افزایش حلالیت و ماندگاری زیستی مواد هیدروفوب مثل کورکومین صورت گرفته است. به طور مثال می توان به استفاده ازنانوذرات دندروزومی اشاره کرد هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثرات ضد قارچی و آپوپتوتیک نانوکورکومین دندروزومی علیه گونه های کاندیدا در محیط in vitro می باشد. مواد و روش کار: حساسیت گونه های مختلف کاندیدا ( آلبیکنس، تروپیکالیس، کروزئی، پاراپسیلوزیس) به غلظت های مختلف کورکومین و نانوکورکومین به روش براث میکرودیلوشن مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه کار غلظتی که بر روی گونه های کاندیدا اثر ممانعت از رشد 50% دارد با غلظت ثابتی از قارچ بمنظور بررسی بیان ژنهای hsp90 و camca1 در محیط تماس داده شدند و با روش rt-pcr مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: در نانوکورکومین حداقل غلظت مهاری برای تمامی گونه ها mg/ml 0.5 بود به جز کاندیدا کروزئی که این مقدار mg/ml 1 بدست آمد. در کورکومین حداقل غلظت مهاری برای کاندیدا آلبیکنس و کروزئی mg/ml 2 و برای دو گونه دیگر mg/ml 1 بدست آمد. نتایج حاصل از rt-pcr در گونه های کاندیدا آلبیکنس، تروپیکالیس و پاراپسیلوزیس افزایش چشمگیر بیان ژن camca1 را نشان داد، در حالی که در کاندیدا کروزئی تغییر در بیان این ژن مشاهده نشد. بیان ژن hsp90 در دو گونه کاندیدا آلبیکنس وتروپیکالیس کاهش نسبی یافت و در دو گونه دیگر بدون تغییر بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده ی اثرات بهتر نانوکورکومین در مهار رشد قارچ های گونه کاندیدا در مقایسه با کورکومین می باشد. این اثر ضد قارچی از طریق القای آپوپتوز در قارچ می باشد و مشاهده بیان ژن های آپوپتوز این مکانیسم را تایید می کند. هر چند که احتمال می رود بیان دیگر ژن های مسئول آپوپتوز در ایجاد خواص ضد قارچی نانوکورکومین دخیل باشند ولی در این مطالعه مشاهده شد که این اثر از طریق افزایش بیان ژن camca1 می باشد. کاهش و عدم تغییر بیان ژن hsp90 بیان گر این می باشد که نانوکورکومین از طریق این ژن اثرات ضد قارچی را اعمال نمی کند. جهت آشکار شدن دیگر مکانیسم های احتمالی ضد قارچی، پیشنهاد می شود ژن های بیشتری مورد بررسی قرار گیرند.

دیابت یک بیماری مزمن و شایع است که تعداد مبتلایان به این بیماری به میزان نگران¬کننده¬ای رو به افزایش است. دیابت به گروهی از اختلالات متابولیکی اطلاق می¬شود که وجه مشترک آن¬ها هایپرگلیسمی (افزایش در قند خون) است. افزایش قند خون موجب عوارض عروقی و غیرعروقی می¬شود. سمیت حاصل از شرایط هایپرگلایسمی در بافت¬های مختلف بدن ازجمله بافت تناسلی نر، افزایش واسطه¬های التهابی همچون سایتوکاین پیش التهابی il-1 را به دنبال دارد. il-1 جزء سایتوکاین¬های ترشحی موضعی در مسیر التهاب مزمن است. مقادیر طبیعی پروتئین il-1 از نظر فیزیولوژی نقش موثری را در هموستاز بافت بیضه پستانداران ایفاء می¬کنند. اگرچه در غلظت¬های بالا، این پروتئین سمی بوده و ممکن است سبب آسیب بافت های مختلف ازجمله بافت بیضه گردد. به طوری که غلظت سرمی این پروتئین در افراد دیابتی دو یا سه برابر حد طبیعی است . در تحقیق حاضر، مطالعات بافتی il-1 می¬تواند منشأ این افزایش را مشخص نماید. هم چنین قرارگیری در معرض گلوکوتوکسین¬ها می تواند موجب افزایش نفوذپذیری اندوتلیال و بیان غیر عادی فاکتورهای رشد عروقی شده که موجب آسیب عروقی می¬شود. وجود هیپوکسی حاصل از آسیب¬های عروقی صرف نظر از مسیر التهابی، می¬تواند زمینه ساز اصلی آپوپتوز و نکروز سلول¬های اسپرماتوژنز باشد. همچنین انجام ورزش منظم می¬تواند با کاهش عوامل اکسیداتیو و ایجاد هیپوگلیسمی از عوارض التهابی و غیر التهابی دیابت در بافت بیضه بکاهد. مواد و روش: در این مطالعه 60 سر رت نر بالغ از نژاد ویستار با محدوده وزنی 50 ±250 گرم بطور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند. جهت القای دیابت از تزریق داخل صفاقی mg/kg 60 دارویstz استفاده شد. ورزش اجباری تردمیل در دو گروه سالم و دیابتی به مدت 2 هفته و 8 هفته، روزانه 1 ساعت و با سرعت m/min 22 اجرا شد. در پایان دوره، بافت بیضه تحت بیهوشی خارج گردید و بافت بیضه هموژنیزه شد و طبق دستورالعمل کیت الایزا و با کیت مخصوص il-1 رت مقادیر بافتی il-1 مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده¬های حاصل به روش آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. یافته¬ها: تغییرات il-1 در هیچ کدام از گروه¬ها معنادار نبود، یعنی دیابت تغییر معناداری را در مقادیر il-1 بافت بیضه ایجاد نکرد. همچنین ورزش اجباری با تردمیل روزانه 1 باسرعت ساعتm/min 22 نتوانسته است تغییر معناداری در میزان il-1 در بیضه ایجاد کند. در گروه¬های سالم نیز اثر سوء ورزش از لحاظ مقادیر il-1 ملاحظه نشده است. ایجاد دیابت نوع یک به مدت هشت هفته در رت¬های نر نژاد ویستار در مقادیر il-1 در بافت بیضه گروه های مورد مطالعه تغییر معنی¬داری را نشان نداد، به نظر می¬رسد این مدت از ابتلا به دیابت تغییرات قابل سنجش از طریق واسطه-های التهابی ایجاد نمی¬نماید. از سویی در این پژوهش سعی بر آن شده است که با انجام ورزش منظم توسط رت¬ها مقادیر قند خون کاهش یابد، با این پیش فرض که به دنبال چنین کاهشی مقادیر واسطه¬های التهابی نیز کاهش خواهند یافت. در حالی که نتایج نشان داد تمرینات ورزشی منظم، تغییرات معنی¬داری در مقادیر il-1در رت¬های دیابتی و سالم ایجاد نکرد. ورزش نیز اثر التهابی مخربی در این بازه زمانی ایجاد ننموده است. این پژوهش بر این دیدگاه تاکید دارد که عوارض حاصل از دیابت را نباید فقط به روند التهاب نسبت داد بلکه می¬توان آسیب¬های عروقی نقش بیشتری قائل شد. در این راستا ورزش نه تنها به عنوان عامل کاهش دهنده گلوکز خون مطرح است بلکه باید نقش آن در افزایش گردش خون پر رنگ¬تر مطرح گردد.

بروسلا ملیتنسیس(brucella melitensis) عامل بروسلوز گوسفند و بز، دارای قدرت بیماری زایی بیشتری نسبت به سایر انواع بروسلاها می باشد و از بین همه ی بروسلا ها شایع تر می باشد. بروسلا ملیتنسیس با ایجاد ارکیت و اپیدیدیمیت باعث ایجاد ناباروری در قوچ ها می شود، سلول های اسپرماتوگونی بیضه تنها سلول های بنیادی بدن هستند که هم دارای قدرت خود افزایی (self renewal) و هم قدرت انتقال ژن به نسل های بعدی هستند. این سلول ها در طول حیات مرتباً تقسیم شده و با تولید اسپرماتوزوئیدها قدرت باروری جنس نر را حفظ می کنند. آسیب های وارد شده به بافت بیضه با تحت تأثیر قرار دادن سلول های ژرم، باروری جنس نر را متأثر می سازند. در این مطالعه جداسازی و خالص سازی سلول های اسپرماتوگونی بیضه ی گوسفند درdmem ، انجام گرفت. سلول ها با باکتری بروسلا و متابولیت های آن تیمارشدند. و اثر سیتوپاتیک احتمالی باکتری و متابولیت های آن از طریق mtt، بررسی پاتولوژیکی و فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج این مطالعات نشان داد که بروسلا ملی تنسیس روی سلول های سرتولی و سلول های بنیادی اسپرماتوگونی اثر سیتوپاتیک را به صورت نکروز و مرگ سلولی ایجاد می کند.

تب برفکی یک بیماری ویروسی فوق العاده مسری با عامل آفتوویروس است که به دلیل سرعت انتشار و زیان های اقتصادی فراوانی که به صنعت دامداری کشورها وارد می سازد به عنوان مهم ترین بیماری واگیر دام شناخته شده است؛ تقریباً تمامی حیوانات زوج سم به این بیماری مبتلا می شوند ولی حساسیت گاو نسبت به سایر دام ها بیشتر است. با توجه به این که هر ساله جمعیت بسیار زیادی از گاوهای ایران و مناطق مختلف استان آذربایجان شرقی درگیر این بیماری شده و خسارات اقتصادی چشمگیری متوجه دامداران و سرمایه ملی کشور می گردد و نظر به این که تاکنون مطالعه ی جامعی بر روی وضعیت بیماری و خسارات اقتصادی ناشی از آن در سطح کشور و بویژه استان مذکور صورت نگرفته است و برآورد آن با توجه به ماهیت بیماری چندان ساده هم نمی باشد لذا در این کار پژوهشی در ابتدا وضعیت بیماری در طی سال های 1391- 1385 از نظر میزان درگیری و فراونی وقوع، مناطق درگیر، تغییرات وقوع، فاکتورهای احتمالی همراه، درصد آلودگی در مناطق مختلف استان، تلفات، خسارات اقتصادی برآورد شده در استان مورد بررسی قرار گرفته و سپس دو مورد از گله های درگیر به تب برفکی در سال جاری، انتخاب و وضعیت بالینی بیماری در آنها ثبت شده و از دام های درگیر نمونه برداری انجام گرفته و تعیین سروتیپ گردید. تعداد 8 نمونه برای انجام آزمایشات مولکولی از موارد تب برفکی در دامداری های اطراف تبریز جمع آوری شد که نتایج آزمایش کشت سلول و pcr حضور ویروس با سروتیپ asia1 را در نمونه ها اثبات کرد. در مورد وضعیت بیماری، میزان حمله در سطح استان به صورت میانگین در سال های 91- 85 به ترتیب 12/2، 51/15، 64/2، 87/8، 9/1، 54/1 و 4/2 % و کلاً در این 7 سال 55/2 % بوده است. در سال های مذکور تب برفکی روندی صعودی از لحاظ تعداد کانون بیماری داشته است؛ که این روند صعودی در کل از لحاظ آماری در تجزیه و تحلیل با نرم افزار spss معنی دار نبود (05/0< p). از لحاظ میزان حمله نیز نتایج معنی داری به دست نیامد. در رابطه با ارتباط بیماری با فاکتور های محیطی، درگیری تب برفکی به طور معنی داری در فصل تابستان بیشتر از فصول پاییز و زمستان بود (001/0= p). در مورد تأثیر جابجایی دام بر بروز تب برفکی با تقسیم استان به نواحی مختلف از روی طول و عرض جغرافیایی شیوع بالای تب برفکی در مناطق شرقی اثبات گردید. برآورد خسارات اقتصادی ناشی از بیماری تب برفکی با به دست آوردن مولفه های دخیل در بروز خسارات و محاسبه هزینه این خسارات با استفاده از اطلاعات استخراجی از سازمان دامپزشکی و موسسه واکسن سازی رازی و استاندارد های برآورد خسارت اعلام شده از طرف سازمان بهداشت جهانی دام و بروز شدن خسارات، نشانگر خسارت 000/360/178/653 ریال (612/772/21 دلار) وارد شده به صنعت دامی استان آذربایجان شرقی طی سال های 91- 85 بوده است.

سرطان یک فرایند چند مرحله ای است که حاصل بیان و یا عملکرد پروتئن های سلولی است. در این حالت , رشد سلول ها بیش از حالت طبیعی بوده وعدم تعادل بین تکثیر و ورود به مرگ سلولی آپاپتوز و یا تمایز سلولی دیده می شود. لوسمی ها گروهی از سرطان ها هستند که خون و مغز استخوان را تحت تاثیر قرار می دهند و بسته به نوع سلول های خونی که تحت تاثیر قرار می دهند و همچنین بر اساس شدت و سرعت پیشرفت بیماری (حاد و مزمن بودن) به چهار نوع اصلی تقسیم بندی می شوند. لوسمی میلوئید مزمن (cml) از شناخته شده ترین اشکال لوسمی می باشد. روش های درمانی مختلفی تاکنون بکاربرده شده است.اغلب داروهای شیمی درمانی با مهار تکثیرسلولی وپیش بردن سلول به سمت مرگ سلولی فعالیت می کنند. با این حال شیمی درمانی با مشکلاتی همراه است از آن جمله می توان به مقاومت دارویی و اثرات جانبی این ترکیبات اشاره کرد. بر این اساس ترکیبات جدید برای یافتن عواملی که دارای اثرات جانبی کمتر و پتانسیل تومور کشی بیشتری باشند مورد بررسی قرار می گیرند. در این میان می توان به استفاده از مشتقات آمینوپیریمیدون ها اشاره کرد. در این مطالعه اثر مهار رشد و القا آپاپتوز 4 ترکیب آمینو پیریمیدونی بر رده ی سلولی k562 وmcf-7 مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور از رده ی سلولی k562 به عنوان مدلی برای cml ورده ی سلولیmcf-7 به عنوان مدلی برای سرطان سینه استفاده شد. در این مطالعه مشتقات آمینوپیریمیدون ها در غلظت های مشخصی به محیط کشت حاوی سلول های k562 وmcf-7 اضافه شدند. از آزمون دفع رنگ تریپان بلو و mtt برای تعیین زیستایی (viability) و مهار رشد سلول ها استفاده شد. در ادامه با استفاده از الکتروفورز قطعه قطعه شدن dna، و با استفاده از میکروسکوپ فلئورسانس القاء آپاپتوز در سلول های k562 بررسی شد. همچنین با استفاده از فلوسایتومتری نشان داده شد که چرخه سلولی در چه فازی متوقف شده است.