هدف از مطالعه حاضر ارزیابی قیاسی دو ترجمه از رمان بر باد رفته بر اساس تکنیک های ترجمه نیومارک می باشد. در ابتدا برخی بخش های این رمان به صورت تصادفی انتخاب شدند. آن دسته از اجزای متن ترجمه که با شش تکنیک از مدل نیومارک مطابقت داشتند از نمونه گزینش شده استخراج شدند. تکنیک های ترجمه مورد نظر شامل انتقال، تغییر صورت، ترادف، تغییر بیان، افزودن و حذف می باشند. از نظر تکنیک های تغییر صورت، ترادف و تغییر بیان، اردکانی نسبت به اشراق عملکرد قوی تری داشته است. علاوه بر این از لحاظ تکنیک های حذف و افزودن، فراوانی بالاتری در ترجمه اشراق مشاهده شد. از این رو ترجمه اردکانی به دلیل فراوانی پایین تر حالت های خطای مرتبط با تکنیک های مورد مطالعه و فراوانی بالاتر حالت اختیاری تکنیک تغییر صورت، مقبول تر است.

هرمنیوتیک همواره روشی مهم در تفسیر انواع متون بویژه متون مذهبی، فلسفی و ادبی بوده است. همچنین هرمنیوتیک در مطالعات ترجمه در جهت ارزیابی اعتبار متون ترجمه شده و وفاداری آنها نسبت به متون منبع مورد استفاده قرار می گیرد. بر این اساس، در این تحقیق ترجمه ی منوچهر بدیعی از رمان چهره ی مرد هنرمند در جوانی اثر جیمز جویس از نقطه نظر هرمنیوتیک مورد نقد قرار گرفته است تا بدین وسیله وفاداری آن نسبت به رمان و درجه ی دقّت آن در انتقال پیام جویس به خوانندگان پارسی زبان مورد بررسی قرار گیرد.