هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر یادگیری قیاسی، آشکار و ترکیبی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت حرکتی پیچیده بود. بدین منظور 48 دانش آموز دختر17-15 سال بطور تصادفی انتخاب و بر اساس نمرات آزمون بارفیکس اصلاح شده به 4 گروه همگن 12 نفره تقسیم شده و به طور تصادفی تحت شرایط تمرینی مختلف (قیاسی، آشکار، آشکار-قیاسی و قیاسی-آشکار) قرار گرفتند. شرکت کنندگان پس از دو جلسه آشنایی با مهارت های پایه رشته بسکتبال و پیش آزمون، 4 روز به تمرین پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. به آزمودنی های گروه آشکار برگه ای حاوی 8 دستورالعمل و گروه قیاسی دستورالعمل قیاسی "چوب عصا" داده شد. دو گروه دیگرشامل گروه قیاسی-آشکار و آشکار-قیاسی به صورت ترکیبی به تمرین مهارت مورد نظر پرداختند. بعد از مرحله اکتساب، آزمون اکتساب و یک هفته بعد آزمون یادداری، انتقال و پروتکل کلامی بعمل آمد. برای تحلیل دقت پرتاب در مراحل اکتساب از تحلیل واریانس مختلط (4*4)(گروه*روز)، در مراحل آزمون از تحلیل واریانس مختلط (4*4)(گروه* آزمون) و برای تعیین محل معناداری بین گروه ها از آزمون تعقیبی توکی، درسطح معناداری 0.05?p استفاده شد. نتایج نشان داد که در مراحل مختلف یادگیری بین گروه قیاسی با گروه آشکار و گروه های ترکیبی و همچنین بین گروه قیاسی-آشکار و آشکار-قیاسی تفاوت معناداری وجود دارد (0.05?p). بنابراین می توان نتیجه گرفت که استفاده از روش تمرین قیاسی به یادگیری بهتر مهارت های حرکتی پیچیده منجر می شود. ضمن اینکه ترتیب ارائه تمرین قیاسی و آشکار حائز اهمیت بوده، بطوریکه روش تمرینی قیاسی- آشکار منجر به یادگیری بهتر می گردد.