هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین توانمندسازی روانشناختی و میزان شیوع رفتارهای شهروندی سازمانی در بین کارمندان دانشگاه شیراز با واسطه گری عدالت سازمانی بود. روش پژوهش کنونی، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارمندان دانشگاه شیراز می باشند که شامل (1000 نفر) می گردند. روش نمونه گیری پژوهش، طبقه ای نسبی بوده، بر اساس جنسیت و فرمول کوکران تعداد 278 نفر به عنوان نمونه انتخاب و مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه رفتارهای شهروندی سازمانی ارگان (1998)، پرسشنامه عدالت سازمانی ادراک شده کالکویت (2001) و پرسشنامه توانمندسازی کارکنان اسپریتزر (1995) استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss16 و lisrel 8.54 استفاده شد. یافته های پژوهش در مورد شیوع رفتارهای شهروندی سازمانی در میان کارمندان دانشگاه شیراز حاکی از آن است که از نظر کارکنان، ابعاد نوع دوستی و رفتار مدنی در میان کارمندان دانشگاه شیراز از سطح کفایت قابل قبول بالاتر و از سطح کفایت مطلوب پایین تر می باشد. همچنین بررسی میانگین ابعاد عدالت سازمانی در میان کارمندان دانشگاه شیراز نشان داد که بعد عدالت رویه ای در میان کارمندان دانشگاه شیراز از سطح کفایت قابل قبول و کفایت مطلوب پایین تر می باشد. ابعاد عدالت توزیعی و عدالت اطلاعاتی در میان کارمندان دانشگاه شیراز از سطح کفایت قابل قبول بالاتر بوده و از سطح کفایت مطلوب پایین تر می باشد. همچنین بررسی ابعاد توانمندسازی روانشناختی در میان کارمندان دانشگاه شیراز نشان داد بعد موثر بودن و معنی داری در میان کارمندان دانشگاه شیراز از سطح کفایت قابل قبول بالاتر بوده و از سطح کفایت مطلوب پایین تر می باشد. به طور کلی نتایج به دست آمده در این پژوهش حاکی از آن است که توانمندسازی روانشناختی با واسطه ی عدالت سازمانی به طور غیر مستقیم پیش بینی کننده ی معنادار رفتار شهروندی سازمانی می باشد.