در این پایان نامه، هدف تعیین فشار بحرانی پارگی و در واقع مرز بالای محدوده ی کاری مجاز در این فرایند است. مدلهای تحلیلی جهت بررسی تغییر شکل قطعه ی دولایه مخروطی در فرایند تدوین شده و روابط تحلیلی برای تعیین فشار بحرانی پارگی بر مبنای معیار ناپایداری کششی کرنش صفحه ای و معیار تسلیم بارلات-لاین 1989 ارائه گردیده است. اثر پارامترهای مختلف فرایند بر فشار بحرانی با کمک مدلهای تئوری ارائه شده، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که با افزایش توان کرنش سختی، ضخامت ورق، شعاع نوک سنبه، و مقادیر ناهمسانگردی، فشار بحرانی پارگی افزایش یافته و با افزایش نسبت کشش و ضریب اصطکاک در ناحیه فلنج، فشاربحرانی پارگی کاهش می یابد و گستره ی ناحیه ی کاری مجاز محدودتر می شود. آزمایش های تجربی با هدف ارزیابی روابط تحلیلی با استفاده از ورق هائی از جنس st13وal1050 انجام گرفته است و مشاهدات تجربی انطباق قبولی با نتایج تحلیلی نشان می دهد.