بشر از بدو پیدایش به دنبال پناهگاهی برای خود بوده و این پناهگاه در طول سالیان دراز ، پیشرفت کرده و امروزه ، به شکل های گوناگون به چشم می خورد ، ولی این امر باعث افزایش حوادث ساختمانی گردیده و در نتیجه بحث در خصوص مسئولیت مدنی ناشی از حوادث ساختمانی ، ضروری به نظر می رسد . در این کار تحقیقی بر آن هستیم تا در خصوص مسئولیت مدنی ناشی از حوادث ساختمانی ، به عنوان یکی از آثار مسئولیت ناشی از مالکیت و حفاظت از اموال (ساختمان) ، به بحث و مطالعه بپردازیم . بر اساس یک اصل عرفی و منطقی ، نزدیک ترین شخصی که می بایست خسارت ناشی از حوادث ساختمانی را جبران کند ، مالک ساختمان یا بنا می باشد ، این اصل در سیسستم حقوقی ایران به تبع فقه و همچنین در قانون مدنی کشور فرانسه (ماده 1386 ق.م.) مورد پذیرش قرار گرفته است . این نوع مسئولیت به سبب عدم انجام وظیفه و ترک اعمالی است که مالک می بایست در جهت حفظ اموال خود ، انجام می داد ، محقق می شود . به موجب ماده 333 ق.م. مسئولیت مالک در خصوص ویرانی بنا ، بر مبنای تقصیر می باشد ، زیان دیده برای اینکه بتواند از مالک خسارت بگیرد ، باید ثابت کند ، خراب شدن بنا که سبب ورود ضرر به وی بوده ، ناشی از عیبی است که ؛ 1) مالک بر آن مطلع بوده است ؛ 2) یا از عدم مواظبت او تولید شده باشد . و این دو فرض مفهومی جز تقصیر مالک ندارد . و اما در رابطه با خسارات ناشی از غیر ویرانی ، مسئولیت زیان زننده بر مبتنی قواعد عام مسئولیت مدنی می باشد و مبنای مسئولیت مشار الیه در خصوص این نوع از حوادث نیز مبتنی بر تقصیر می باشد . البته بایستی گفت که عواملی از قبیل قوه ی قاهره ، دخالت شخص ثالث و تقصیر خود زیان دیده ، موجب رفع مسئولیت مالک بنا ناشی از خسارت وارده می شوند . از شیوه های جبران خسارت ناشی از حوادث ساختمانی ، دادن معادل ، اعاده وضع به حالت سابق و از بین بردن منبع ضرر می باشد .