این پژوهش با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی، باورهای خودکارآمدی و منبع کنترل با سازگاری اجتماعی در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزانی که در دوره متوسطه دوم مدارس پسرانه غیر انتفاعی شهر تهران در سال تحصیلی 94-1393 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند.با بهره گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، تعداد 300 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل فرم کوتاه شده پرسشنامه شخصیتی نئو، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر، پرسشنامه منبع کنترل درونی- بیرونی راتر و خرده مقیاس سازگاری اجتماعی پرسشنامه سازگاری بل پاسخ دادند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان می دهد بین ویژگیهای شخصیتی، باورهای خودکارآمدی و منبع کنترل با سازگاری اجتماعی دانشآموزان پسر دوره متوسطه دوم رابطه معناداری وجود دارد.بدین گونه که همبستگی منفی بین چهار ویژگی شخصیتی با سازگاری اجتماعی نشان می دهد که هر چه افراد در این ویژگی ها نمره بالاتری بگیرند به احتمال بیشتری از سازگاری اجتماعی بالاتری برخوردار خواهند بود و نیز جهت منفی رابطه بین باورهای خودکار آمدی و سازگاری اجتماعی نشان می دهد که با افزایش باورهای خودکارآمدی دانش آموزان سازگاری اجتماعی آنها نیز افزایش پیدا می کند و در نهایت با توجه به همبستگی مثبت بین منبع کنترل و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان نشان می دهد که هر چه دانش آموزان دارای منبع کنترل درونی تری باشند به احتمال بیشتر سازگاری اجتماعی بالاتری دارند و بر عکس هرچه منبع کنترل آنها بیرونی تر باشد سازگاری اجتماعی آنها نیز کمتر خواهد شد.