افزایش سطح فعالیت های انسانی باعث تغییرات وسیع و سریع در محیط زیست شده است. به طوری که شدت آثار این فعالیت ها حتی در مناطق حفاظت شده نیز قابل مشاهده است. پایش تغییرات این مناطق می تواند نقش موثری در مدیریت صحیح آن ها داشته باشد. در این تحقیق از سنجه های سیمای سرزمین برای کمی کردن تغییرات ساختاری سیمای سرزمین منطقه حفاظت شده دز در بازه ی زمانی سال های 1993 تا 2013 استفاده شد. بدین منظور نقشه پوشش اراضی سال های 1993، 2003 و 2013 به روش طبقه بندی نظارت شده و الگوریتم حداکثر احتمال طبقه بندی شدند. سپس با استفاده از نرم افزار fragstats3.3 سنجه های مساحت کلاس، تعداد لکه ها، تراکم حاشیه، درصد سیما، میانگین نسبت محیط به مساحت و شاخص تنوع شانون در دو سطح کلاس و سیما استخراج شد. نتایج حاکی از افزایش مساحت کاربری کشاورزی، اراضی بدون پوشش و کاهش سطوح آبی، پوشش جنگلی و مراتع بود. در طول دوره ی مورد مطالعه تراکم حاشیه، تعداد لکه ها و میانگین نسبت محیط به مساحت افزایش یافت که بیانگر تبدیل لکه های بزرگ به لکه های کوچکتر، افزایش اثر حاشیه، تجزیه و تکه تکه-شدگی سیمای سرزمین بود. شاخص تنوع شانون نیز طی دوره ی مطالعاتی کاهش یافته بود که نمایانگر کاهش تنوع لکه ها در منطقه، در نتیجه پیشروی سیمای سرزمین به سمت ساده تر شدن و آسیب پذیری بیشتر بوده است.