اتحاد شیعه و سنی همواره از مسائل مهم و اساسی در سیاست های منطقه ای و اسلامی بوده است. برای نائل آمدن به این مهم تلاش های متفاوتی انجام شده است.معماری نیز به نوبه خود می تواند در رسیدن به این مسئله به وسیله ایجاد هندسه های به روز و برگرفته از معماری اسلامی گامی بردارد. از طرفی معماری اسلامی در مسیر خودنمایی خود در گذشته و سنت باقی مانده است و خود را با پیشرفت جهانی نتوانسته هماهنگ کند.در این رساله نگارنده با بررسی معانی درونی شاخص ها و ویژگی های معماری اسلامی و تلفیق آن با مواضع اتحاد میان شیعه و سنی در جهت به وجود آوردن الگویی برای هندسه ای بوده است که از طریق باطن آنها به ظاهر امر بتوان رسید و باعث وحدت بخشی میان شیعه و سنی شد.بدین جهت به بررسی مواردی از جمله فرم دایره ، فضای متباین ، فضای تهی ، جهت و...در قالب نماد پردازی پرداخته شد تا با قرارگیری این موارد کنار هم بتوان معماری اسلامی را همراستا با معماری روز دنیا کرد و وحدت شیعه و سنی را نیز به وجود آورد.