فرآیند خمیرسازی دی اکسید گوگرد- اتانول- آب (sew) می تواند به عنوان یک فرآیند هیبریدی بین فرآیند خمیرسازی سولفیت اسیدی و حلال آلی در نظر گرفته شود. این فرآیند به منظور جداسازی ترکیبات اصلی مواد لیگنوسلولزی (سلولز، همی سلولز ها و لیگنین) اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه خمیرسازی سودا و sew از باگاس و ویژگی های دو خمیر به دست آمده در هر دو فرآیند با هدف رسیدن به عدد کاپای حدود 20 انجام گردید. بازده خمیر فرآیندهای سودا و sew در این عددکاپا به ترتیب 6/52 و 33/38 درصد به دست آمد. خمیرهای مذکور تا حصول درجه روانی 380 استاندارد کانادایی پالایش شدند. انرژی مصرفی برای پالایش خمیر sew به مراتب کم تر از خمیر سودا بود؛ به طوری که برای رسیدن به درجه روانی فوق الذکر برای خمیرهای sew و سودا به ترتیب 2000 و 5000 دور پالایش نیاز بود. نتایج ارزیابی ها نشان داد که دانسیته کاغذهای sew بیش تر از کاغذ سودا می باشد و ضخامت، بالک و مقاومت به عبور هوای آن کم تر است. کاغذهای sew دارای مقاومت به ترکیدن، پارگی و کششی کم تری نسبت به کاغذهای سودا بودند. نتایج حاصل از ارزیابی ویژگی های نوری نشان داد کاغذهای sew درجه روشنی بیش تر و زردی کم تری نسبت به کاغذهای سودا داشتند. ماتی کاغذهای sew نسبت به کاغذهای سودا کم تر بود. ویژگی l,a,b نیز نشان داد که رنگ کاغذهای سودا نسبت به کاغذهای sew به سمت تیره شدن تمایل پیدا کرده است، به طوری که مقدار شاخص l* (روشنی) در فرآیند سودا نسبت به sew کاهش و مقادیر شاخص های رنگی (a* و b*) افزایش نشان دادند.