چکیده امروزه سازمان های موفق به این حقیقت اساسی پی برده اند که مهم ترین مزیت رقابتی و ارزشمند ترین سرمایه سازمان، منابع انسانی است و برای موفقیت و بقا در دنیای رقابتی، ناگزیر از اتخاذ روش های نوینی در عرصه آموزش منابع انسانی هستند و می باید هم پای رشد و ارتقاء تکنولوژی از این روش ها استفاده کنند. مربی گری یکی از جمله این روش هاست که امروزه به منظور بقای سازمان ها و به حداکثر رساندن بازده کارکنان مورد استفاده قرار می گیرد و افراد را در برابر تغییرات علمی، تکنولوژی و محیطی مجهز می سازد و آن ها را نسبت به یادگیری، آموزش، بهبود عملکرد و ارتقای توانایی هایشان متعهد می سازد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مربی گری بر عملکرد به واسطه مشتری گرایی و فروش گرایی کارکنان بوده است. جامعه آماری این پژوهش را کارکنان صف بانک ملت مشهد تشکیل می دادند که 345 نفر از آن ها با روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه با تائید روایی و پایایی آن استفاده گردید و به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه ها از روش معادلات ساختاری استفاده شد. فرضیه های تحقیق با نرم افزار اس پی اس اس و آموس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مربی گری، اثر مثبت و معناداری بر مشتری گرایی، فروش گرایی و عملکرد کارکنان بانک دارد و مشتری گرایی و فروش گرایی کارکنان اثری مثبت بر روی عملکرد دارد و همچنین مربی گری بر عملکرد کارکنان از طریق مشتری گرایی و فروش گرایی تاثیر مثبت و معنا داری دارد. کلید واژه ها: عملکرد، فروش گرایی، مربی گری، مشتری گرایی.