. هدف: بررسی اثربخشی درمان یکپارچگی حسی بر کاهش نشانگان اختلال طیف درخودماندگی می باشد. روش پژوهش: این پژوهش، به شیوه شبه تجربی، پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل انجام می شود. جامعه آماری در این پژوهش همه ی کودکان مبتلا به اختلالات طیف درخودماندگی مرکز توانبخشی تبسم و نور هدایت مشهد است که از بین آن ها،20کودک با روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و در دو گروه درمان یکپارچگی حسی و گروه کنترل قرار می گیرند. جای گیری هر آزمودنی در هر گروه نیز به صورت تصادفی خواهد بود. ابزارهای پژوهش آزمون گارز (gars)پرسشنامه ی پردازش حسی و پاریاد سوال ها و فرضیه های پژوهش سوال اول: آیا درمان یکپارچگی حسی باعث افزایش مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل می شود؟ سوال دوم: آیا درمان یکپارچگی حسی باعث افزایش تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل می شود؟ فرضیه اول: درمان یکپارچگی حسی باعث کاهش رفتارهای کلیشه ای و تکراری کودکان مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل می شود. فرضیه دوم: درمان یکپارچگی حسی باعث افزایش توانایی پردازش حسی کودکان مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل می شود.