هدف: امروزه انتشار سویه های بیماری زای اشریشیا کولای حاوی بتالاکتامازهای وسیع الطیف (esbls) به عنوان یکی از نگرانی های عمده ی بهداشتی در سطح دنیا مطرح است. احتمالاً عمده ترین علت گسترش بتالاکتامازهای وسیع الطیف، استفاده بیش از حد و نادرست از سفالوسپورین های وسیع الطیف است. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان فراوانی و شیوع بتالاکتامازهای نوع ctx-m در سویه های اشریشیا کولای در نمونه های مرضی طیور مبتلا به کلی باسیلوز در طیور شهرستان خرم آباد است. روش ها: طی نمونه گیری که در مدت 6 ماه انجام شد، 100 جدایه اشریشیا کولای از آزمایشگاه های دامپزشکی شهرستان خرم آباد جمع آوری گردید.با انجام تست های بیوشیمیایی اصالت جدایه ها مورد تأیید قرار گرفت. آزمون های حساسیت میکروبی با استفاده از روش انتشار دیسک (kirby- bauer) و براساس راهنمایی های تأیید شده توسط موسسه ی استاندارد بالینی و آزمایشگاهی (clsi) انجام گرفت. سویه های esblمثبت با روش های غربالگری اولیه و متعاقباّ دیسک ترکیبی و با استفاده از دیسک های حاوی سفتازیدیم (30µg)، سفتازیدیم- کلاولانیک اسید (30, 10 µg )، سفوتاکسیم (30µg) و سفوتاکسیم- کلاولانیک اسید (30, 10 µg)، مشخص گردیدند. در نهایت تمامی نمونه های مثبت با روش pcr از نظر حضور ژن ctx-m مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: از مجموع 100 جدایه ی اشریشیا کولای، 4 جدایه با توجه به نتایج آزمون های دیسک ترکیبیesbl مثبت تشخیص داده شدند. تجزیه و تحلیل جدایه ها با روش pcr و با استفاده پرایمرهای اختصاصی نشان داد که تنها 1 جدایه (25 درصد) حاوی ژن های بتالاکتامازهای رمز گذاری شده برای ctx-m بودند. بحث: در ایران هر چند مطالعات کمی روی این موضوع انجام گرفته ولی باز هم پراکندگی ژن های مقاومت در هر شهر و ناحیه متفاوت است و عوامل زیادی در این موضوع دخالت دارند. بدیهی است که این امر به عنوان یک هشدار و خطر جدی حاکی از مصرف نادرست آنتی بیوتیک ها در کشور است. تولید بتالاکتامازهای وسیع الطیف توسط باکتری های بیماری زا، می تواند به عنوان یک معضل درمانی در درمان طیور مبتلا به کلی باسیلوز که از سفالوسپورین های با طیف وسیع استفاده می کنند، در نظر گرفته می شود. و از آن جایی که احتمال اینکه این طیور وارد زنجیره ی غذایی انسان شوند واین مقاومت چندگانه دارویی رابه انسان انتقال دهند، بسیار بالا است، لذا برای حل این معضل ارتقاء سطح مدیریت بهداشتی واحدهای تولیدی، مقابله با بیماری های واگیردار از طریق واکسن، نظارت منظم و مداوم بر مصرف آنتی بیوتیک ها، سیاست های درمانی از قبیل آموزش کافی به دامپزشکان در مورد مکانیسم های مقاومت esbls، درمان عفونت هایی که مشکوک به ارگانیسم های تولید کننده ی بتالاکتاماز هستند با استفاده از آنتی بیوتیک های دارای قدرت مهارکنندگی این آنزیم ها باید انجام پذیرد. با توجه به مطالب مشروح در فوق سازمان های دخیل در امر بهداشت صنعت طیور در هر کشور باید هر ساله بررسی های گسترده ای را در مورد ژن های دخیل در مقاومت صورت دهند تا روند گسترش این ژن ها در نواحی جغرافیایی آشکار گردیده و با استفاده از یافته های مذکور، راهبردهای پیشگیرانه ی مناسبی جهت کاهش روند شیوع مقاومت های دارویی طراحی و اجرا گردد.