هدف اصلی از پژوهش حاضر ، تعیین نقش سیستم های مغزی – رفتاری و تجربیات استری زا در نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی با توجه به نقش میانجی عملکرد اجتماعی بود . در این پژوهش توصیفی – همبستگی 300 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز ( دختر و پسر ) با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند . دانشجویان پرسشنامه هراس اجتماعی کانور ( spin ) ، مقیاس سیستم های بازداری/ فعال سازی رفتاری کارور و وایت ، پرسشنامه سلامت عمومی ( ghq ) و پرسشنامه عوامل استرس زای بورتنر را تکمیل کردند .تحلیل ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزار آماری لیزرل نشان دادند که عملکرد اجتماعی در قالب روابط ساختاری قادر است رابطه بین سیستم های مغزی – رفتاری و تجربیات استرس زا بر نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی را میانجیگری کند . بعلاوه ، نتایج نشان داد که سیستم فعال سازی رفتاری و عملکرد اجتماعی بر نشانه های اضطراب اجتماعی اثر منفی ، سیستم بازداری رفتاری و سیستم جنگ / گریز/ توقف و تجارب استرس زا بر نشانه های اضطراب اجتماعی ، اثر مثبت دارد . مبتنی بر یافته دیگر پژوهش عملکرد اجتماعی قادر است روابط بین سیستم بازداری رفتاری و سیستم جنگ / گریز / توقف و نشانه های اضطراب اجتماعی و تجارب استرس زا بر نشانه های اضطراب اجتماعی را میانجیگری کند . نتایج حاکی از آن است که اضطراب اجتماعی با حساسیت بالای bis و fffs و حساسیت پایین bas مرتبط است این عوامل باعث می شود افراد موقعیت های اجتماعی را بصورت تهدید آمیز ادراک کنند و به پایش درونی نشانه های تهدید( یادآوری تجارب استرس زا ) بپردازند این عوامل موجب اجتناب شده و باعث ایجاد ارتباطات کمتر با دیگران می شود در نهایت رفتار های اجتماعی آشفته به بازخوردهای عملکردی منفی از طرف دیگران منجر شده و باعث اختلال اضطراب اجتماعی می شود .