چکیده: مقدمه: عوامل ژنتیکی و فردی یکی از عوامل مهم تعیین کننده های سلامت هستند. ناهنجاری های ارثی و مادرزادی علت اصلی مرگ و میر دوران نوزادی و کودکی بوده و علت مهم مشکلات خانوادگی و معلولیت ها در جامعه نیز می باشند. هدف: هدف از این مطالعه تعیین تاثیرآموزش" ژنتیک و رابطه آن با سلامت"بر آگاهی و نگرش جوانان در شرف ازدواج استان مازندران درسال 1391 بود. در این پژوهش نیمه تجربی 267 نفر به عنوان گروه مداخله و 276 نفر به عنوان گروه شاهد به طور تصادفی ازمیان جوانان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی مسئول آزمایشات پیش از ازدواج انتخاب شدند. ابزارگردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته شامل 7 سوال ویژگی های دموگرافیک، 16سوال سنجش آگاهی، 7 سوال سنجش نگرش و 1 سوال از منابع کسب فعلی اطلاعات و 1 سوال از منابع ترجیهی کسب اطلاعات بود. پس از انجام روایی و پایایی پرسشنامه با روش های علمی، داده ها توسط نرم افزار 20spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از روش های آمار توصیفی و تحلیلی، tدو نمونه ای مستقل، t زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه anova و کای دو استفاده شد. نرمال بودن توزیع داده ها با آزمون کولموگراف اسمیرونف ارزیابی شد. داده ها در سطح خطای 05/0 مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین آگاهی گروه مداخله از 5/2 8/10 در مرحله قبل به 2 13در مرحله بعد از آموزش افزایش یافت. این افزایش معنی دار(05/0p<) بود. میانگین نگرش گروه مداخله از 71/3 54/23 در مرحله قبل به 48/3 03/25 در مرحله بعد از آموزش افزایش یافت. این افزایش معنی دار(05/0p<) بود. نتیجه گیری: آموزش بر آگاهی و نگرش جوانان در شرف ازدواج تاثیر مثبت داشت. در این پژوهش در مرحله قبل، آگاهی 32% و نگرش 9% گروه مداخله، در سطح خوب بود ولی در مرحله بعد، آگاهی 74% و نگرش 15% آنان به سطح خوب افزایش یافت. لذا آموزش و مشاوره ژنتیک برای پیشگیری از بروز ناهنجاری های ژنتیک یک ضرورت مسلم تلقی می شود. واژگان کلیدی: سلامت، ژنتیک، جوانان در شرف ازدواج، آموزش، آگاهی و نگرش

مقدمه: یکی از مهم ترین چالش ها برای کنترل بستری شدن مجدد و بهبود پی آمدها در سالمندان دچار نارسایی قلبی، رفتارهای مراقبت از خود است. هدف از این مطالعه، توصیف رفتارهای مراقبت از خود در سالمندان دچار نارسایی قلبی و بررسی ارتباط بین رفتارهای مراقبت از خود با ویژگی های روانی- اجتماعی، ویژگی های مرتبط با سالمندی، ویژگی های بالینی و تجارب قبلی بود. روش: در این مطالعه ی مقطعی، 184 سالمند (60 سال?) بستری در 4 بیمارستان آموزشی مازندران با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات از پرونده ی بیماران و نیز به وسیله ی مصاحبه گردآوری شد. رفتارهای مراقبت از خود به وسیله ی" ابزار اروپایی رفتارهای مراقبت از خود" سنجیده شد. روایی و پایایی آن تایید شد (0.097 = cvi0.74= ?). یافته ها : بیش ترین درصد رفتارهایی که مناسب نبودند (نمره ی بالای2) مربوط به خودگزارش دهی ورزش(96.2%)، دریافت واکسن انفلونزا(89.7%)، و پایش وزن روزانه(80.5%)بود. ارتباط معنی دار آماری بین رفتارهای مراقبت از خود و ویژگی های مرتبط با سن ](آسیب شناختی(0.001p<)، نگرش به سالمندی(0.001p<)، ابتلا به سایر بیماری ها(0.001p=)، نقایص بینایی(0.002p=)، مصرف داروهای متعدد(0.004p=)، نقایص شنوایی(0.012p=)، وضعیت عملکرد(0.015p=)[؛ ویژگی های بالینی](سطح سدیم سرم(0.001p<)، کسر تخلیه ی بطن چپ(0.002p=)، اختلال خواب(0.003p=)، و فشار خون سیستول(0.049p=)[؛ ویژگی های روانی - اجتماعی ](علایم افسردگی(0.001p<)، ادراک حمایت اجتماعی(0.001p<)، وضعیت زندگی(0.001p=)، درآمد(0.003p=)[؛ و تجارب قبلی](سابقه ی آموزش در مورد نارسایی قلبی(0.001p<)، رضایت از آموزش(0.001p<)، و رضایت از درمان(0.001p=)[ وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: ارتباط معنی دار رفتارهای مراقبت از خود و این ویژگی ها، به طراحی برنامه های حفاظتی و پیشگیری کننده در سالمندان دچار نارسایی قلبی نیازدارد. کلید واژه ها: سالمندان، نارسایی قلبی، مراقبت از خود، رفتار بهداشتی

زمانی که ارتباط میان ساختار فضایی شهر و الگوهای رفت وآمد در نظر گرفته می شود، فاصله رفت وآمد اساسی ترین شاخص برای اندازه گیری کارآمدی ساختار فضایی می باشد؛ بنابراین، امری غیرمعمول نیست که ساختار فضای شهری را با بررسی الگوهای رفت وآمد مربوطه در نظر گرفت؛ زیرا رفت وآمد یک فعالیت مشتق شده است تا ناهماهنگی بین محل های اشتغال و سکونت را رفع کند. از سویی دیگر پدیده آلودگی هوا در مناطق شهری یکی از پیامدهای انقلاب صنعتی است که با توسعه صنعتی شدن و افزایش شهرها روزبه روز بر میزان و شدت آن افزوده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی و شناخت الگو و ساختار فضایی کلان شهر اصفهان و بررسی تأثیر ساختار فضایی بر روی آلودگی هوای این شهر است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و براساس ماهیت و روش کار توصیفی – تحلیلی است. در این پژوهش از مدل های آنتروپی، موران و هلدرن برای تعیین ساختار فضایی شهر اصفهان و پس از تعیین ساختار فضایی، به مدل سازی با استفاده از تکنیک جاذب سفر پرداخته شده است و در آخر سناریوسازی های مختلف با در نظر گرفتن متغیرهای آلودگی و سفر بررسی شده اند. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد، در حال حاضر ساختار فضایی شهر اصفهان بدون مرکز (دیس پرس) است. گسترش پراکنده و بدون مرکز سبب افزایش آلودگی در شهر اصفهان می شود، البته هم اکنون آلودگی هوا از مشکلات جدی این شهر به حساب می آید. سناریوسازی های ساختار فضایی نشان دادند، فشرده سازی بخش مرکزی باوجوداینکه مساحت کمتری نسبت به بخش میانی و پیرامونی دارد، توانست مقدار آلودگی را به میزان چشم گیری در کل شهر کاهش دهد. پس می توان گفت فشردگی این بخش بسیار مهم می باشد و با تقویت هسته مرکزی شهر، میزان آلودگی هوا به مقدار چشم گیری کاهش می یابد. از طرف دیگر با سناریوسازی ساختار فضایی، مشخص گردید؛ بیشترین سهم را در وسایل نقلیه، تاکسی و بعدازآن سواری شخصی در آلودگی هوای شهر اصفهان دارا هستند. با بررسی غلظت آلاینده ها مشخص گردید، در بین آلاینده ها منواکسید کربن، بیشترین غلظت آلایندگی را دارا می باشد. در حال حاضر، از مهم ترین مشکلات شهر اصفهان نبود یک بخش مرکزی قوی و از طرفی کارآمد نبودن حمل ونقل عمومی است و بهترین شیوه برای کاهش آلودگی هوای شهر اصفهان راه اندازی خطوط مترو در بخش میانی و پیرامونی و تقویت سیستم اتوبوس در بخش مرکزی است؛ زیرا با این کار می توان تا حد زیادی از سفر با تاکسی و وسایل نقلیه شخصی کاست و سهم منواکسید کربن را در غلظت آلاینده ها کاهش داد.