بیش از دو دهه از ساخت اولین دیود نورگسیل آلی (oled) می گذرد. این قطعات تابنده ی الکتریکی آلی از ویژگی های منحصر به فردی مانند سبک وزنی، انعطاف پذیری، قابلیت تنظیم رنگ و ... برخوردارند به همین دلیل ظرفیت بالایی برای استفاده در تجهیزات الکترونیک نوری، منابع روشنایی و نمایشگرها دارند. کاربردهای تجاری oledها نیازمند روشنایی بیشتر، بازدهی توان بالا و طول عمر زیاد می باشد از همین رو تحقیقات بیشتری در این زمینه موردنیاز است. در این تحقیق ابتدا با معرفی دیود نورگسیل آلی، مفاهیم مرتبط با عملکرد آن بررسی شده است. سپس گزارشی از ساخت یک نمونه oled ارائه شده که در آن لایه ی فوق نازکی از نقره با ضخامت های مختلف در مرز لایه ی انتقال حفره و لایه ی تابنده با ساختار زیر لایه نشانی شده است: ito/pedot:pss/tpd:pvk/ag nps (0,1,2,3 nm)/alq3/al پس از آن با مشخصه یابی نمونه ها، خواص الکتریکی و تابندگی آن ها از جمله ولتاژ روشن شدن، درخشانی، نمودارهای el-v و i-v مطالعه شده اند که مقایسه ی نتایج اندازه گیری شده، بیانگر بهبود قابل ملاحظه ی عملکرد دیود نورگسیل آلی و پایداری آن با افزودن لایه ی نقره با ضخامت بهینه ی یک نانومتر می باشد. درنهایت چگونگی تاثیر لایه ی نقره براساس مبانی تئوری بررسی می شود.