مولانا جلال الدین محمد بلخی، عارف نام آور و از جمله شاعرانی است که در مجموعه آثار خویش به ویژه در مثنوی معنوی به قرآن و احادیث نبوی عنایتی ویژه دارد و از آن ها با تجلیل و عظمت خاصی یاد کرده است. موضوع اصلی این پژوهش بررسی دید گاه شاعرانه ی مولانا به مأثورات عرفانی در مثنوی معنوی است. به همین منظور ابتدا ابیاتی را که در آن ها مأثورات عرفانی به کار رفته است استخراج کرده ایم و سپس آیات قرآنی را در یک دسته و احادیث را در دسته دیگری قرار داده ایم. در ادامه ابیاتی را که تأویل آیات و احادیث است آورده و مورد بررسی و تحلیل قرار داده ایم . در نهایت دیدگاه شاعرانه ی مولانا و استنباط او از این مأثورات را ذکر کرده ایم. مولوی شاعری است که با بکار بردن هنرمندانه آرایه ها و صنایع ادبی و حتی ارائه ی ترجمه یا تفسیر منظوم آیات قرآن و احادیث، دانش افزون خویش را نسبت به این مباحث نمایان ساخته است.