آنتروپی یک معیار برای اندازه گیری عدم حتمیت متغیر تصادفی است که توسط شانون (1948) معرفی شده است. آنتروپی کاربرد فراوانی در علومی مانند اقتصاد، فیزیک، علوم کامپیوتر، ریاضیات و نظریه ارتباط دارد. آنتروپی شانون متغیر تصادفی x به صورت ((e(-ln f(x تعریف میشود، این معیار توسط رنی (1961)، ورما (1966) و تسالیس (1988) تعمیم داده شد. یک متغیر مهم در مباحث قابلیت اعتماد متغیر تصافی طول عمر باقیمانده است که به صورت [x-t|x>t] می باشد به همین دلیل ابراهیمی (1996) آنتروپی را بعنوان معیار پویا از عدم قطعیت معرفی کرد. در بسیاری از موارد معیار تعریف شده توسط شانون کاربرد نداشت، بنابراین رائو و همکاران (2004) معیار دیگری را برای اندازه گیری عدم حتمیت تعریف کردند و آن را آنتروپی باقیمانده تجمعی نامیدند و در ادامه اسدی و زهره وند (2007) آنتروپی تعریف شده توسط رائو را به صورت یک معیار پویا تعریف کردند و آن را آنتروپی باقیمانده تجمعی پویا نامیدند. هدف اصلی این طرح تعمیم دادن آنتروپی باقیمانده تجمعی است. برای مثال سانجو و لینو (2010) و کومار و تانجا (2011) این معیار را بر اساس آنتروپی های رنی و ورما تعمیم دادند و راجش و همکاران (2014) این معیار را به حالت دو متغیره تعمیم دادند و برخی ویژگی های آن را مورد مطالعه قرار دادند.