هدف این پژوهش این است که از منظر شهروندان و پرسنل نهادهای دولتی و موسسات غیردولتی شهر تبریز، دیدگاه و کنش برخواسته از این دیدگاه را در خصوص پدیده تکدی گری شناسایی نموده و شرایط، تعاملات و پیامدهای ناشی از شرایط و تعاملات را در مورد پدیده مورد بررسی براساس نظر مصاحبه شوندگان نشان دهد. در واقع این پژوهش در صدد پاسخگویی به این پرسش است که چرا تبریز یک شهر بدون گدا است. روش تحقیق این پژوهش روش کیفی بوده و به طور خاص از روش نظریه زمینه ای برای تحلیل داده ها استفاده شده است. مصاحبه شوندگان براساس نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. یافته های به دست آمده در قالب سه مدل زمینه ای به تفکیک شهروندان تبریزی، نهادهای دولتی و موسسات غیردولتی مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته و در نهایت این سه مدل در قالب یک مدل نهایی زمینه ای در 10 مقوله به شرح ذیل ادغام شدند: نقش بازیگردانی عناصر فرهنگی- اجتماعی- اقتصادی، وظیفه شناسی مردم و مسئولین، عدم توفیق نهادهای رسمی/ حکومتی متولی، بی اعتباری متکدی، تعاملات بین بخشی، اقدامات مواجهه ای، بی منزلتی اجتماعی، فرهنگ مقابله ای، نهادینه شدن مبارزه با گدایی، سرمایه اجتماعی. این 10 مقوله حول " سازمان یافتگی و سرمایه فرهنگی- اجتماعی " به عنوان مقوله هسته تنیده شده اند. درپایان مقوله های استخراج شده مطابق روش نظریه زمینه ای تحت یک مدل پارادایمی با سه بخش شرایط و تعاملات و پیامدها ارائه شده اند. کلیدواژه: تبریز، تکدی گری، نظریه زمینه ای، سازمان یافتگی و سرمایه فرهنگی- اجتماعی