مجد الدین محمد خوافی(متولد سالهای680-675 هجری) از بزرگان قرن هفتم وهشتم هجری است.وی در دانشهای معقول ومنقول عصر خود دست داشته وعلاوه ی بر آن در علوم ادبی تبحری نمایان کسب کرده بود. وی هنر نویسندگی خود را با تقلید از اثر با ارزش افصح المتکلمین سعدی(متوفی671هجری) به ظهور رسانده وآنرا روضه ی خلد(تألیف شده به سال 733هجری) نام نهاده است.این کتاب از یک مقدمه وهیجده باب که مجموعا چهار صد و بیست حکایت را در بر می گیرد تشکیل شده است.تقلید شیوه های سخن پردازی از گلستان نشانگر تأثیر گذاری اسلوب نثر سعدی در نویسندگان بعد از خودست. این پایان نامه مشتمل بر یک مقدمه ومتن وفهارس است.مجموعه ی لغات وترکیباتی که برای علوم ادبی چون دستور تاریخی،تاریخ تطور زبان، سبک شناسی وعلم لغت مفید بوده گرد آوری شده وبر اساس شیوه ی فرهنگ نویسی از حرف "الف تا ی"مرتب گردیده ودر ذیل هر لغت املا ، تلفظ، نوع دستوری، معنی یا معانی حقیقی ومجازی آورده شده ودر مواردی ریشه های لغات فارسی معیّن گردیده ودر ادامه مثال مربوط ذکر شده ومأخذ نقل گردیده است. در مقدمه مطالبی از قبیل شرح حال مولف،ارزش ادبی کتاب ، نکات سبکی وبرخی آرایه های کتاب آورده شده است.