حضور فعال اسطوره در شعر معاصر عربی و الهام گیری شاعران از آن، هر کوششی را در جهت روشن تر کردن این مهم، اقدامی موجه می نماید، به ویژه این که اگر شعر شاعر از این زاویه مورد ارزیابی قرار نگیرد، چهره حقیقی شعرش همچنان در سایه ابهام باقی خواهد ماند. گفتار حاضر می کوشد کاربرد شخصیت های اسطوری و دلالت های آن را در شعر امل دنقل، یکی از شاعران نام دار شعر معاصرعربی به وجه عام و شعر مصری به وجه خاص مورد بررسی قرار دهد. حضور شخصیت های اسطوری در شعر وی از بسامد بالایی برخوردار است و شاعر نیز با هنرنمایی خاص در القای مفاهیم مورد نظر از آن ها الهام می گیرد. در کاربرد اسطوره ها و شخصیت های سنتی، شاعر سعی کرده تا از تکنیک ها و اشکال و شیوه های مختلف بهره جوید و تمرکز وی بر این بوده تا بیشتر در اصل آن چهره ها تغییر و تبدیل ایجاد کند، نه این که آن ها را به صورت دست نخورده در شعرش دخالت دهد. در این پژوهش به چگونگی بهره گیری شاعر از موارد یاد شده و سهم آن ها در دلالت بخشیدن به شخصیت اسطوری و سنتی پرداخته می شود. واژه های کلیدی: امل دنقل، فراخوانی، اسطوره، تناقض، میراث