زبان شناسی شناختی، یکی از دیدگاه های نو در زبان شناسی محسوب می شود. این دیدگاه به ارتباط ذهن و زبان می پردازد. معنی شناسی شناختی یکی از مهم ترین بخش های زبان شناسی شناختی می باشد، که بحث آن در دهه ی 1970 باز شد. یکی از مطالب مورد بحث در زبان شناسی شناختی، بررسی استعاره می باشد. انتشار کتاب «استعاره هایی که با آن ها زندگی می کنیم» لیکاف و جانسون (1980)، افق های جدیدی را به مطالعات استعاره باز کرد. در این کتاب بیان شده که ما توسط برخی مفاهیم برخی مفاهیم دیگر را مفهوم-سازی می نماییم. در این پژوهش استعاره های عشق، نفرت، شادی و اندوه در زبان نوشتاری فارسی از این دیدگاه بررسی شده اند. هدف اصلی از انجام این پژوهش، مشخص نمودن حوزه های مبدا استعاره ها ی ذکر شده است. روشی که برای انجام تحقیق انتخاب شده است برگرفته از نظریه استعاره ی مفهومی می باشد. در این نظریه یک حوزه توسط حوزه ی دیگر مفهوم سازی می شود و روش «حوزه ی مقصد حوزه ی مبدا است» به کار برده می شود و عبارت حاصل را استعاره ی مفهومی گویند.