با توجه به شرایط اقلیمی شهر تهران در بعضی از فصول سال بارندگی های شدیدی اتفاق می افتد که می تواند در بعضی از مناطق باعث آبگرفتگی های شدیدی شود که دلایل این آبگرفتگی می تواند جمعیت زیاد، وسایل نقلیه، زباله های رها شده در سطح شهر و شیب نادرست معابر در هنگام بارندگی باشد. در شهر تهران دورریز بیشترین عامل در آبگرفتگی معابر به شمار می رود. در این تحقیق عوامل اجتماعی که بر روی میزان دورریزی در معابر تأثیرگذار هستند مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. این عوامل اجتماعی که شامل جمعیت، تحصیلات، وضعیت مسکن، وضعیت اشتغال، وضعیت تأهل شهروندان تهرانی و جمعیت مهاجر به شهر تهران می باشد، طبق آخرین سرشماری که مربوط به سال 1390 می باشد از سازمان آمار اخذ گردید و از طرف دیگر مشخصات حوضه های آبریز مانند تعداد حوضه های اصلی، تعداد نقاط آبگرفتگی و دبی های 5 ساله از دو طریق سامانه 137 و مشاوران همکار در حوزه معاونت فنی و عمرانی اخذ گردید. در فصل چهارم به بررسی تغییرات تعداد نقاط آبگرفتگی با تأثیر تغییرات عوامل اجتماعی پرداخته شد. در بررسی های انجام شده مشخص گردید که جنسیت، وضعیت مسکن و تأهل و بیکاری شهروندان تهرانی در آبگرفتگی بی تأثیر است ولی با افزایش جمعیت باسواد، محصل و جمعیت شاغل در زمینه آب و فاضلاب تعداد نقاط آبگرفتگی نیز بیشتر می شود. با افزایش نخاله ساختمانی در مناطق نیز آبگرفتگی معابر بیشتر می شود. لازم است با آموزش هایی که راستای کاهش دورریز در سطح شهر تهران برای قشرهای باسواد، محصل، شاغلین در زمینه آب و فاضلاب و پیمانکاران پروژه های عمرانی هدف گذاری شده باشد تا آنجا که امکان دارد از ریختن دورریز در انهار و کانال های روباز در سطح شهر تهران جلوگیری بعمل آید تا کمتر شاهد پدیده آبگرفتگی در سطح شهر تهران باشیم.