سیّد حسین طباطبایی متخلّص به نیاز جوشقانی از شاعران توانا و کم شناخته سبک بازگشت است که متاسّفانه در تذکره ها و تاریخ ها مطلب چندانی از او نیامده است. از همین اطّلاعات اندک برمی آید که او شاعر و خوشنویس بزرگی در قرن سیزدهم بوده است. نیاز در شاعری به ویژه غزل سرایی توانایی بالایی داشته است و بررسی شعر او نشان می دهد که او را باید از برجستگان سبک بازگشت به شمار آورد. همه ویژگی های سبک بازگشت به ظرافت و زیبایی در شعر او یافت می شود. نیاز از انواع قالب های شعری استفاده کرده است. قالب اصلی دیوان او غزل است که از نظر معنایی غزلیاتش عاشقانه هستند. قصاید او مدحی است و مضامین اخلاقی و پند و اندرز نیز در جای جای شعر او دیده می شود. سبک او در غزل، عراقی و در قصیده، خراسانی است و بیشتر از حافظ و سعدی پیروی کرده است. وی از آرایه های ادبی از جمله ایهام، لفّ و نشر، خلاف آمد، استعاره، تشبیه و ... بهره فراوان گرفته است. شرح این نکته ها، معرّفی نسخ خطّی دیوان وی همراه با تصحیح دیوان با تعلیقات و توضیحات، موضوع این پژوهش است.