در پژوهش کنونی تعداد 22 زن دارای اضافه وزن (میانگین±انحراف معیار، سن 43/4±04/26 سال؛ نمایه توده بدنی 53/2±35/29)، به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (11n=) و تمرین ترکیبی ایستگاهی (11n=) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین ترکیبی ایستگاهی به مدت هشت هفته و هر هفته چهار جلسه با شدت 70-90 درصد حداکثر ضربان قلب، تمرین انجام کردند و نمونه خون قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا به منظور اندازه گیری متغیرهای تحقیق گرفته شد. یافته ها: بعد از هشت هفته تمرین ترکیبی ایستگاهی، سطوح آیریزین سرمی در گروه تمرین کرده به طور معناداری افزایش پیدا کرد در حالی که شاخص مقاومت به انسولین در این گروه به طور معناداری کاهش یافت (05/0?p). همچنین آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین تغییرات آیریزین با شاخص مقاومت به انسولین ارتباط معکوس معنی داری وجود دارد (05/0?p). .