چکیده مقدمه و هدف: در مطالعات متعددی مشاهده شده است که دیازپام موجب کاهش گلوکز سرم و کاهش ابتلا به دیابت نوع 2 می شود. از سویی امروزه از گلی بن کلامید به طور شایع در درمان دیابت استفاده می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی ترکیب دیازپام و گلی بن کلامید بر میزان قند و چربی های سرم در موش های دیابتی نوع 2 می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه32 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به چهار گروه دیابتی, دیابتی درمان شده با گلی بن کلامید, دیابتی درمان شده با دیازپام و ترکیب گلی بن کلامید و دیازپام تقسیم شدند. دیابت نوع 2 از طریق تزریق mg/kg 60 استرپتوزوسین به صورت تک دوز القا گردید. دوز دارویی گلی بن کلامید mg/kg285/0 و دیازپام mg/kg 1 و دوز ترکیب درمانی 50? دوز های قبلی بود. درمان بعد از اثبات دیابت تا روز 16 ادامه یافت. میزان گلوکز سرم و پروفایل چربی موش ها در پایان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: مطالعه حاضر نشان داد که ترکیب درمانی گلی بن کلامید و دیازپام با 50? دوز درمانی سبب کاهش معنادار گلوکز سرم نسبت به گروه کنترل در روزهای 9 و 16 شد (05/0>p) درمان ترکیبی سبب افزایش معنادار hdl و نسبت hdl به ldl سرم گردید(05/0>p) در حالی که این تغییرات در گروه های تحت درمان با گلی بن کلامید و دیازپام به تنهایی مشاهده نشد. نتیجه گیری : درمان ترکیبی گلی بن کلامید و دیازپام سبب بهبود کنترل گلوکز سرم گردیده و می تواند موجب تغییرات مفید بارزی در میزان hdl سرم موش های دیابتی شود. واژگان کلیدی: دیابت نوع 2، دیازپام، گلی بن کلامید، ترکیب درمانی، گلوکز سرم، لیپید های سرم