امروزه صداوسیما نقش بسیار مهمی در حال و آینده کشور دارد به طوری که عمده ترین مرکز هدایت فکری و اثرگذارترین مجموعه فرهنگی در کشور، این رسانه ملی و عمومی است. با توجه به اینکه دولت می تواند جامعه را از طریق رسانه ملی از نظر فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کنترل کند می توان گفت که رسانه مصداقی از ابزارهای کنترل اجتماعی نیز به شمار می آید. امروزه جنگ دنیا، جنگ رسانه ها است و مهمترین ابزار بین قدرت ها در دنیا رسانه است. در این تحقیق سعی شده است تا سازمان صداوسیما به عنوان یک رسانه همگانی از دیدگاه حقوق عمومی مورد مطالعه قرار گیرد. از آن جایی که رادیو و تلویزیون ایران، یک رسانه ملی است و متعلق به تمامی افکار و اقشار جامعه است بنابراین تمامی احزاب و گرایش های مختلف سیاسی و همچنین اقوام و فرهنگ های مختلف جامعه حق استفاده از این رسانه عمومی را خواهند داشت. اصل 175 قانون اساسی ایران به سازمان صداوسیما اختصاص یافته است. این اصل بیان می کند: «در صداوسیمای ایران، آزادی بیان و نشر افکار با رعایت موازین اسلامی و مصالح کشور باید تأمین گردد. نصب و عزل رئیس سازمان با مقام رهبری است و شورایی مرکب از نمایندگان قوای مقننه، مجریه و قضائیه هر کدام 2 نفر نظارت بر سازمان را بر عهده خواهند داشت. خط مشی و ترتیب اداره سازمان و نظارت بر آن را قانون معین می کند». در این تحقیق، ابتدا به مباحث حقوقی من جمله بررسی جایگاه قانونی شورای نظارت بر سازمان صداوسیما اشاره شده است و در ادامه مباحث جامعه شناسی، فرهنگی و صلاحیت های این رسانه ملی مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. تحقیق حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای – اسنادی انجام گردیده است. ابزار گرد آوری اطلاعات تحقیق، فیش برداری است که شامل: تلخیص، نقل قول مستقیم و غیر مستقیم است. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات در مباحث مطرح شده، به صورت توصیفی – تحلیلی است.