با پدیدار شدن روش ها و مواد جدید در صنعت، چالش هایی در پی آن ظهور می کنند که تعیین مقدار بهینه متغیرهای فرآیند تولید برای تولید قطعات بدون عیب یکی از آن ها است. ورق های ساندویچی شکل پذیر جز یکی از همین مواد جدید هستند که با توجه به نیاز روز افزون صنعت به کاهش وزن و کاهش مصرف انرژی در وسایل نقلیه، کاربرد بیشتری پیدا می کنند. مهم ترین خصوصیت این نوع ورق ها سبکی در عین مقاومت و صلبیت خمشی بالای آن در مقایسه با ورق های تمام فلزی است که از این بابت می تواند جای گزین خوبی برای ورق های فلزی در بدنه وسایل نقلیه هوایی و زمینی باشد. اما مسئله این است که ورق های مورد استفاده در اکثر وسایل نقلیه، تحت عملیات شکل دهی قرار می گیرند و لزوم استفاده از ورق های ساندویچی، وجود متغیرهای بهینه شکل دهی آن در فرآیندهای گوناگون است.