گردشگری به عنوان یکی از سریع ترین بخش های اقتصادی در حال رشد است. کشورهای پیشرو در این بعد از فعالیت های اقتصادی، سالانه سهم عمده ای از درآمد های ناشی از ورود گردشگران را به خود اختصاص می دهند. از این رو توسعه صنعت توریسم در دهه های اخیر سبب شده است تا توجه متخصصین به جنبه های مختلف آن معطوف گردد. یکی از این جنبه ها طرح رابطه مسائل ژئومورفولوژیک با توریسم می باشد. مکان های ژئومورفولوژیک به عنوان چشم اندازها و فرایندهای ژئومورفولوژیکی می باشند که دارای ارزش های علمی و زیبا شناسی، اقتصادی – اجتماعی، فرهنگی- تاریخی بوده و به واسطه ادراک انسان از عوامل زمین شناسی، ژئومورفولوژیکی، اجتماعی و تاریخی، تعریف می شوند. این مکان ها، به دلیل بهره وری انسان از جذابیت های علمی، زیبایی ظاهری آنها، ارزش های اقتصادی و فرهنگی به عنوان اجزا عیار گردشگری، جز منابع توریستی و طبیعی به حساب می آیند. در پژوهش حاضر از روش پرالونگ برای ارزیابی عیار گردشگری و عیار بهره وری مکان های ژئومورفولوژیکی با هدف شناسایی پتانسیل های ژئوتوریستی حوضه اوجان چای و سعیدآباد چای استفاده شده است. این ارزیابی براساس معیارهای علمی، زیبایی ظاهری، اقتصادی و فرهنگی و میزان و کیفیت بهره وری از این ویژگی ها صورت گرفته است. نتایج حاصل از مطالعه نشان می دهد که ارزش علمی و زیبا شناسی مکان های ژئومورفولوژیک منطقه نسبت به معیارهای اقتصادی و فرهنگی امتیاز بالاتری دارند و شدت بهره وری(کم، متوسط، زیاد) این مکان ها نیز پایین ترین امتیاز را به خود اختصاص داده است. وجود چنین وضعیتی بیانگر ناشناخته ماندن این اماکن، ضعف مدیریتی سازمان های ذیربط و ناکافی بودن سطح دانش آن ها در مورد چنین جاذبه هایی و نبود امکانات و زیر ساخت های مناسب جهت استفاده گردشگران می باشد که همین امر در کند بودن روند توسعه توریسم و ژئوتوریسم منطقه موثر می باشد.