ساختواژه (صرف) شامل دو لایه تصریفی و اشتقاقی است. در صرف تصریفی انواع مقولات دستوری مورد مطالعه قرارمی گیرد و در صرف اشتقاقی (واژه سازی) به ساخت خود کلمه توجه می شود. در زبان های ایرانی ، از جمله در فارسی میانه زرتشتی ، واژه از نظر ساخت اشتقاقی بر چهار نوع است : بسیط (ساده) ، مشتق، مرکب و عبارت. هر یک از این انواع خود دارای گونه های مختلف است که به روش های مختلف ساخته می شود، به ویژه واژه های مشتق ، بر اساس پیشوند ها و پسوند های مختلف ، واژه های مرکب ، بر اساس نوع دستوری هر یک از دو جزء ترکیب ، تنوع و گوناگونی بسیاری دارند. از جمله متن های فارسی میانه زرتشتی که از جنبه ساخت اشتقاقی واژه اهمیت دارد متن گزیده های زادسپرم است که یکی از دانشنامه های پهلوی به شمار می آید که در قرن سوم هجری در سی و پنج فصل تألیف شده است. این پژوهش به بررسی ساخت اشتقاقی واژه در این متن می پردازد. ابتدا همه واژه های متن از نظر ساختمان بررسی شده ، در پنچ گروه (ساده ، مشتق ، مرکب، مشتق مرکب و عبارت) دسته بندی شده اند. در هر دسته ، شیوه ها و الگوهای مختلف واژه سازی استخراج شده است. در این پایان نامه پس از مقدمه در فصل دوم «واژه نامه گزیده های زادسپرم » همه واژه های متن آورده شده و برای هر یک ، نوع دستوری ، نوع ساختمانی و شیوه ساخت ذکر شده است و در فصل سوم " واژه سازی در گزیده های زادسپرم " همه شیوه های یافت شده واژه سازی با ذکر مثال هایی آورده شده است. شیوه های کمیاب و نادر بیش از الگوهای شناخته شده مورد توجه بوده است