این تحقیق با هدف کسب اطلاعاتی در خصوص اثر غلظت نانوذرات آلومینا در محدوده mg/l 1000-125 در سه نانوسیال پایه آب اسیدی، خنثی و بازی بر خوردگی آلومینیم به عنوان یک ماده مورد استفاده در رادیاتور خودروها تعریف شد. در این راستا نانوسیال های پایه آب الف) خنثی با 2/0 ± 5/7 ph =، ب) اسیدی با 2/0 ± 3/3 = ph و ج) قلیائی با 2/0 ± 6/10 ph = با افزودن نانوذرات با میانگین اندازه nm 20 تهیه شد. آزمون خوردگی آلومینیم در این نانوسیال ها هم به روش وزن سنجی با ترازوی با دقت یک دهم میلی گرم و هم به روش پتانسیومتری با دستگاه پتانسواستات/ گالوانواستات انجام شد. سطح نمونه ها پس از خوردگی، با میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. مطابق نتایج بدست آمده طی آزمون های انجام شده، نرخ خوردگی آلومینیم در نانوسیال خنثی در محدوده na/cm2 41- 16، در محیط اسیدی در محدوده na/cm2 103- 54 و در محیط بازی در محدوده µa/cm2 3 10 × (112-53) بود. با افزایش غلظت نانوذرات، چگالی جریان خوردگی در محیط اسیدی 26 تا 61 درصد و در محیط خنثی 23 تا 70 درصد کاهش یافت، اما در محلول آبی قلیائی، چگالی جریان خوردگی آلومینیم 2 تا 5/4 برابر مقدار همین کمیت در محیط عاری از نانوذرات شد. همچنین پتانسیل خوردگی در محیط های اسیدی و خنثی حاوی نانوذرات آلومینا، با افزایش مقدار نانوذرات کاهش یافته، اما در محیط قلیائی زیاد شد. تغییر وزن در واحد سطح ناشی از خوردگی آلومینیم در محیط های اسیدی و خنثی حاوی نانوذرات آلومینا، در بازه زمانی تا 50 ساعت ناچیز و در حد خطای اندازه گیری بود اما در همه نانوسیال های قلیائی، مقدار کاهش جرم در واحد سطح با افزایش زمان به صورت خطی افزایش یافته و شیب خط یعنی نرخ خوردگی طبق یک معادله توان دوم به غلظت نانوذرات بستگی داشت. بین آهنگ خوردگی نمونه های آلومینیمی تعیین شده به روش وزن سنجی و چگالی جریان خوردگی تعیین شده به روش پتانسیومتری یک رابطه ی خطی برقرار بود.