تهاجم اعراب به سوی خراسان در سه مرحله اتفاق می افتدکه اولین مرحله آن از سال31تا86 ه.ق است ودر مرحله دوم سال 86تا96 ه.ق واز سال 96 الی 128 ه.ق نیزمرحله سوم می باشد کدر این زمان شهر سازی اعراب با اقلیت نو مسلمان و اکثریت نا مسلمان فرارود، فتح آسیای مرکزی در مرحاه دوم به مدت ده سال از دوران خاصی برخوردار است، زمانی که اعراب مسلمان بعد از 55 سال به شرق ایران تسلط یافته و با مهاجرت گروهی در خارج از شهرهای، در بیابانهای اطراف ساکن می شوند.در این زمانی بود که اعراب بر سراسر خراسان تسلط یافته بودند. ولی در ماوراءالنهر نفوذ نداشتندو کاری انجام نداده بودند. قبل از آن دو مرحله کوتاه به فرماندهی عبیدالله بن زیاد و سعید بن عثمان ،لشگر کشی هایی صورت گرفته بود که این هم با توجه به اینکه اثری از آن بجا نماند، قابل تردید است ،چرا که در آن سوی جیحون ادیان مختلف زرتشتی،بودایی،نسطوری، یهودی و بخصوص مانوی وجود داشتند و مردم با این ادیان زندگی می کردند و زندگی فرهنگی و اجتماعی خود را با اصول آن درست کرده بودند. در این تحقیق می خواهیم بدانیم اعراب در بدست آوردن ماوراءالنهر به عنوان مهمترین سرزمین ایران با توجه به ویژگی های فرهنگی،اجتماعی ، جغرافیایی چه راهبرد سیاسی، نظامی و اجتماعی را بکار بستند. می خواهیم بدانیم حجاج بن یوسف ثقفی با انتخاب سرداری با خصوصیات قتیبه بن مسلم باهلی ( باید یاد آور شد که بین 8 تا 10 سال برای انتخاب این سردار زمان صرف نمود.) چگونه توانست راهبرد چند جانبه را در یک دهه با موفقیت دنبال نماید و شرایط را برای سلطه اعراب مسلمان و برقراری حاکمیت مسلمانان بر ماوراءالنهر فراهم آورد. واژگان کلیدی: اسلام، فتوحات، ایران، آسیای مرکزی، امویان