پسته به عنوان یک محصول استراتژیک، جایگاه خاصی را در بین محصولات کشاورزی ایران دارا است. در سالیان اخیر رشد تولید پسته در ایران همگام با رشد جهانی آن نبوده است. یکی از دلایل مهم، تغذیه نامناسب باغات پسته خصوصا عناصرکم مصرف و پر مصرف می باشد. نیتروژن به عنوان یکی از مهم ترین فاکتورهای تغذیه ای هستند که در فرآیندهای مختلفی در گیاه نقش دارند. با توجه به نامناسب بودن ph خاک جذب اکثر عناصر به دشواری صورت می گیرد. یکی از مهم ترین راه های برطرف کردن کمبود عناصر محلول پاشی برگی این عناصر است. بنابراین، به منظور ارزیابی منابع مختلف نیتروژن بر خصوصیات کمی و کیفی پسته، به صورت یک آزمایش اسپلیت -فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در دو زمان (نوک سبزی جوانه و خوشه فشرده) در شرایط مزرعه انجام پذیرفت. تیمارها شامل غلظت پتاسیم نیترات در سه سطح (آب خالص: به عنوان شاهد، 2.5 و 5 درصد)، پوترسین در سه سطح (آب خالص: به عنوان شاهد، 0.1 و 0.2 میلی مول) و آرژینین در سه سطح (آب خالص: به عنوان شاهد، 300 و 600 میکرو مول) بودند. نتایج مشخص نمود که تیمار 2/0 میلی مول پوترسین بیشترین تاثیر را بر وزن کل خوشه، وزن یک دانه پسته با پوست، وزن یک دانه پسته بدون پوست، درصد خندانی، درصد چربی و تعداد میوه در هر خوشه، وزن صد عدد میوه پسته، وزن صد عدد مغز، کارتنوئیدها و کلروفیل کل برگ داشت. تیمار 600 میکرومولار آرژینین بیشترین تاثیر را بر کلروفیل a، تعداد خوشه در هر شاخه و درصد پوست دهی داشت. به طور کلی، در بین تیمارها، پوترسین2/0 میلی مول بر لیتر و آرژینین 600 میکرومول بر لیتر و بهترین زمان محلول پاشی، مرحله خوشه فشرده تشخیص داده شد.