در وهله اول شاید اینگونه به نظر آید که وضع قوانین خاص در سیستم تأمین اجتماعی در جهت حوادث ناشی از کار و بیماریهای حرفه ای باعث می شود تا مسئولیت مدنی جهت کارفرما، از میان برود. لیکن د‏ر سیستم تامین اجتماعی ایران چنین وضعیتی موجود نیست و برخورداری کارگر بیمه شده ‏از مزایای تأمین اجتماعی نافی مسئولیت کارفرما نمی باشد. ماده 66 ‏قانون تامین اجتماعی نیز باتوجه به این رویکرد امکان مراجعه سازمان تامین اجتماعی به کارفرما را پذیرفته است. ماده 66 قانون تأمین اجتماعی درخصوص حوادث و بیماری هایی که مستقیماً به دلیل عدم رعایت مقررات حفاظت فنی و مقررات بهداشتی و احتیاط لازم از سوی کارفرما دامنگیر کارگر(بیمه شده) می گردد به سازمان تامین اجتماعی حق داده است پس از جبران خسارت وارده، به کارفرما مراجعه وآنچه را که به کارگر پرداخت نموده ‏است، مطابق ماده 50 ‏قانون تأمین اجتماعی مطالبه کند. در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و ابزار فیش برداری قلمرو شخصی و موضوعی و نحوه وصول مطالبات تامین اجتماعی و انطباق ارکان مسئولیت های متصور از این ماده قانونی با مبانی مسئولیت مدنی مورد بررسی قرار می گیرد، و نتیجه ای که از این پژوهش حاصل می شود این است که تبیین مناسب این موضوع کمک شایانی به افزایش سطح آگاهی کارفرمایان کارگاه ها و در نتیجه ارتقاء ایمنی در محیط کار و کاهش حوادث می نماید .