بررسی ادبیات مربوط به ایروبیک نشان می دهد که مطالعه ی اثر این تمرینات بر مولفه های خودتوصیفی بدنی و نیز خودپنداره ی تحصیلی، محدود است و با توجه به گسترش روزافزون این فعالیت ها در میان اقشار مختلف جامعه به ویژه دانش آموزان، در این زمینه به تحقیقات بیش تری نیاز است. از این رو، با توجه به خلأیی که در حوزه ی پژوهش های مربوط به خودپنداره و فعالیت های ورزشی احساس می شود، این پژوهش در نظر دارد، ضمن غلبه بر برخی از ضعف های تحقیقات قبلی و با تأکید بر شناخت روش های تمرینی مناسب با تعداد جلسات موثر برای توسعه ی مولفه های خودتوصیفی بدنی و تحصیلی، اثر 24 جلسات تمرین ایروبیک را بر این مولفه ها (خودپندراه ی بدنی و خودپنداره ی تحصیلی) در دانش آموزان پسر مورد بررسی قرار می دهد. از این رو، پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش از نوع تحقیقات تجربی است. به منظور جمع آوری اطلاعات، قبل از شروع برنامه های تمرینی، پرسشنامه ی خودپنداره ی بدنی و خودپنداره ی تحصیلی بین تمام آزمودنی ها (40 نفر) در گروه های تجربی و کنترل توزیع شد. سپس آزمودنی ها در گروه های تجربی به مدت 12 هفته، 2 جلسه در هفته و 45 دقیقه در هر جلسه و در کل 24 جلسه ی تمرینی، در برنامه ی تمرینی ویژه ی ایروبیک شرکت کردند. برنامه ی تمرینی ایروبیک شامل 10 دقیقه گرم کردن، 30 دقیقه تمرینات ایروبیک (ترکیبی از ایروبیک با فشار کم و ایروبیک با فشار زیاد) و 5 دقیقه برگشت به حالت اولیه بود. موسیقی جلسات تمرین توسط مربی با ریتمی که هدف از آن استفاده از 50 تا 85 درصد ضربان قلب ذخیره در آزمودنی ها است، انتخاب شد. آزمودنی های گروه کنترل، در این مدت در هیچ برنامه ی تمرینی سازمان یافته و فعالیت ورزشی منظم شرکت نداشتند. در پایان 12 هفته تمرین در گروه های تجربی، مجدداً پرسشنامه ی خودپنداره ی بدنی و خودپنداره ی تحصیلی بین تمامی آزمودنی ها در گروه های تجربی و کنترل توزیع شد. به این ترتیب، اطلاعات در دو نوبت متفاوت شروع و پایان 12 هفته تمرین (پیش آزمون و پس آزمون) طی اجرای برنامه، جمع آوری و پس از نمره-گذاری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل آماری نشان داد، به طور کلی یادگیری مهارت های پایه ورزش ایروبیک بر خود پنداره ی بدنی دانش آموزان مقطع متوسطه ی پسر که تحت آموزش و تمرین قرارگرفته اند، تأثیر داشته است. یادگیری مهارت های پایه ورزش ایروبیک بر خود پنداره تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه پسر که تحت آموزش و تمرین قرارگرفته اند، تأثیر مثبت نداشته است.