غشا نانوفیلتراسیون کامپوزیتی لایه- نازک به وسیله پلیمریزاسیون بین سطحی با استفاده از محلول آلی تری مزوئیل کلرید (tmc) در n- هگزان و محلول آبی پیپرازین (pip) بر روی زیرلایه اولترافیلتراسیون بر پایه پلی سولفون (psf) تهیه شد. مطالعه حاضر به بررسی اثر افزودنی 2و5-دی آمینو بنزن سولفونیک اسید، بر عملکرد غشاهای تهیه شده می پردازد. غشاهای اولترافیلتراسیون اولیه توسط فرآیند وارونگی فاز تهیه شد. محلول ریخته گری پلیمر به وسیله حل کردن psf در دی متیل فرمامید (dmf) همراه با مقادیر متفاوتی از پلی اتیلن گلایکول (peg) به عنوان تشکیل دهنده حفره آماده گردید. لایه اولیه درون محلول آبی حاوی pip و تری اتیل آمین (tea) غوطه ور شده بود. پس از خشک کردن محلول اضافی، محلول آلی tmc به درون قاب ریخته شد، جائیکه واکنش پلیمریزاسیون بین سطحی رخ می دهد. اثر غلظت tmc در فاز آلی بر روی عملکرد غشای کامپوزیتی به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفت. سرانجام، عامل سولفونه در سه نسبت مختلف به-عنوان عامل اصلاح ثانویه استفاده گردید و اثر زمان و غلظت این ماده بر عملکرد غشا بررسی شد. نتایج نشان می دهد که در حضور عامل اصلاح ثانویه، شار واحتباس نمک ها، تغییرات قابل ملاحظه ای داشته است و در غلظت(w) % 5/0 عامل سولفونه، شار آب به 6/20 لیتر بر مترمربع ساعت رسیده است که بیان کننده 44 درصد افزایش در مقایسه با حالت اولیه می باشد. اسپکتروسکوپی ft-ir حضور لایه پلی آمیدی را بروی سطح غشا تصدیق می کند. تصاویر sem تغییرات در ساختار سطح را در حضور عامل سولفونه نشان می دهند. تصاویر afm دو و سه بعدی به منظور بررسی زبری سطوح به کار برده شد. آنالیز زاویه تماس نشان می دهد که آبدوستی سطح غشا در حضور عامل سولفونه افزایش می یابد. ارزیابی عملکرد غشاهای تهیه شده خصوصیات شار آب بسیار خوب و پس زنی نمک قابل قبولی را نشان می دهد.