پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر روش بلندخوانی تعاملی بر توانایی درک مطلب زبان آموزان به انجام رسیده است. در این راستا چهل و چهار دانش آموز دبیرستانی در قالب دو گروه بیست و دونفره (گروه آزمایش و کنترل) انتخاب شدند که برای اطمینان از یکسان بودن سطح توانایی درک مطلب این دوگروه از آزمون خواندن کِت استفاده شد. یافته های این آزمون حاکی از یکسانی سطح درک مطلب دو گروه بود. در ادامه، بلندخوانی تعاملی برای تدریس خواندن در گروه آزمایش به کار گرفته شد و گروه کنترل نیز برطبق روش مرسوم پیش-خواندن، خواندن و پس-خواندن آموزش داده شدند. نتایج تحقیق نشان داد که بصورت کلی توانایی درک مطلب دانش آموزانِ گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بهبود یافته است. اگرچه باید خاطر نشان کرد توانایی درک مطلب دانش آموزان گروه آزمایش در چهار قسمت آزمون کِت شامل: درک جان کلام، تشخیص پاسخ مناسب، توانایی درک جزئیات و تمیز دادن لغات ساختاری بصورت معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است. تنها قسمتی که بصورت معنادار تحت تأثیر روش بلند خوانی تعاملی قرار نگرفت ، خواندن و درک مولفه های لغوی مناسب بود.