چکیده زید بن علی در مدینه «محله بنی هاشم» به دنیا آمد. ایشان فرزند بزرگوار امام زین العابدین– علیه السلام– در دوره ای می زیست که فاجعه عاشورا و کشتار مردم مدینه و آتش زدن کعبه و دیگر جنایات علنی حکام اموی و رواج فساد و فحشاء در دربار حکومتی بنی امیه، برای مردم عقده ای شده بود که جز با قیامی بزرگ از ناحیه شخصیتی بزرگ قابل گشودن نبود زید تحمل فساد بنی امیه را نداشت او قیام نمود و به شهادت رسید و پیکر پاک او بعد از شهادت به دار آویخته شد. شهادت زید بن علی الهام بخش سرایندگان آزاده گردید و ماجرای قیام و شخصیت بزرگوار او تا سال ها موضوع شعر شعرای پاک طینت و طرف دار حق گردید.شعرایی چون کمیت زید اسدی، سید اسماعیل حمیری، و عبدی کوفی درفضل و شجاعت و نیز رثای ایشان اشعاری سروده اند که در نوع خود بی نظیر است. به نطر می رسدپاره ای از اشعار عبدی کوفی و سید حمیری در رثای زید بن علی الهام گرفته از اشعار کمیت است و نیز حزن و اندوه در اشعار عبدی کوفی بیشتر از اشعار کمیت و سید حمیری می باشدعبدی کوفی به پیروی از شیوه کمیت در ابتدای اشعارش قیام کربلا را یادآوری می نماید و اشعارش ساده و روان و کوتاه است ولی اشعار کمیت قصیده های طولانی دارد.عشق والا وشیفتگی بی حساب و فنای در محبت اهل بیت پیامبر(ص) و ولایت علی (ع)در اشعار هر سه شاعر مشهود می باشد. در عصر اموی شعرای بسیاری از جمله نقائض و شعرای درباری و... بودند و اکثر آنها به خاطر تملق و چاپلوسی دربار و کسب درآمد شعر می گفتند اما شعرای مشهور اهل بیت پیامبر – صلی الله علیه و آله و سلم – محدود بودند لذا ما می بینیم که در آن عصر اگر هم اشعار بسیاری سروده شده است دست انتشار روزگار معدودی از آن ها را به ما رسانده است.