کرامت در لغت به معنی شرافت و بزرگواری و در اصطلاح به نوعی عطیه ی الهی اطلاق می-گردد،که در نهاد بشر بوده و هویتش را تشکیل می دهد، و به دو دسته ی ذاتی و اکتسابی تقسیم می شود، ولی بغرنج ترین مسئله ی عصر حاضر آن است که غالب تحقیقات، کرامت اکتسابی، و به ندرت کرامت ذاتی را از جنبه ی مواهب معنوی مورد بررسی قرار داده اند، که در این میان به فضلیت جسمی بشر، بر سایر مخلوقات توجهی نشده است، و هر فرقه ای با داشتن نوعی پیش فهم نادرست مبادرت به تعریف بسته و درون دینی از انسان نموده، که این امر نتیجه ای جز تضارب افکار و تضییع حقوق وی را در پی نداشته است. بنابراین محوریترین بحث پژوهش حاضر، استخراج ملاک-های کرامت ذاتی انسان از منظر قرآن و روایات، در دو ساحت روح و جسم، و معرفی آن ها به جهانیان به عنوان بهترین منشور حقوقی بشر بوده است. بر این اساس مهمترین نتایج و دستاورد-های قرآنی و روایی تحقیق حاضر عبارتنداز: تبیین و اثبات کرامت تکوینی انسان در دو بعد ظاهری و باطنی، تعریف جامع انسان بنا بر ویژگی های فراطبیعی آن، افشای بی اعتباری دیدگاه ها و رویکرد-های متعارض کرامت ذاتی انسان، پناه بردن به اجتهاد کلان، در اصلاح برخی از قوانین فقهی فرعی نادرست و قوانین بین المللی مغایر با مبانی تکریم انسانی، محور قرار دادن «انسانیت» و «عطایای ذاتی پروردگار» به انسان در برخورداری از حقوق شهروندی و نه امور فعلی که عارضی اند، بهره مندی همه ی ادیان، مذاهب، مستضعفان فکری، کافران و حتی افراد لائیک از حرمت انسانی، محوریت قرآن و روایات معتبر در استخراج مبانی کرامت، توجه به نقش ارج نهادن به منزلت انسان در خلق آثاری ارزشمند چون محبت، همدلی، وحدت و عدالت در دنیا و به ارمغان آوردن صلحی پایدار و جهانی .