چکیده اهداف: این پژوهش به تعیین اثربخشی آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی بر سازگاری فردی- اجتماعی دختران ساکن درشبانه روزی پرداخته است. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بوده که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. به این منظور 30 نفر از دختران نوجوان ساکن در شبانه روزی شهر نیشابور به صورت تصادفی انتخاب و به همین شیوه در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله در 8 جلسه آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها از طریق پرسشنام? سازگاری فردی- اجتماعی کالیفرنیا جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t برای گروه های مستقل استفاده گردید. یافته ها: آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی، تأثیر معناداری بر افزایش سطح سازگاری فردی- اجتماعی دختران ساکن در شبانه روزی داشته است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان گر آن است که آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی روشی موثر جهت ارتقای سطح سازگاری فردی- اجتماعی دختران ساکن در شبانه روزی است. واژگان کلیدی: مهارت حل مساله، توانمندسازی، سازگاری فردی- اجتماعی