از منظر ادبی، کاربرد گفتمان و خطاب، فردیت، برندگی و نفوذ کلام را مضاعف می کند لذا از قرائن خطابات سور مدنی چنین مستفاد می شود که این سیاق، بهتر می تواند هدف نهائی نزول وحیانی را محقق سازد. وجود اقسام گفتمان اعم از امر، نهی، استفهام، ندا و خطاب خبری و شرطی تحت عناوین عام، خاص و نبوی تشریف، فراگیر و اختصاصی، قابل بررسی است و کاربرد فراوان گفتمان قرآنی، تجلی تعامل گسترده اش با مخاطبان و جامعیت آن در برقراری ارتباط است لذا وقتی از مخاطب صحبت می شود تشخیص او درخور اهمیت است و این اوج تجلی و نمود نگاه قادر متعال، به اشرف مخلوقات است.