پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی رضایت زناشویی و بهزیستی روان شناختی در زوجین با همسرگزینی سنتی و غیر سنتی در شهر تهران به روش کیفی-کمی انجام شد. نمونه پژوهش در بخش کمی شامل 150 نفر (83 نفر زن و 67 نفر مرد) ساکن شهر تهران بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد گروه نمونه همگی 2 تا 7 سال از شروع زندگی مشترکشان می گذشت. از آن ها خواسته شد تا پرسشنامه ی رضایت زناشویی اینریچ، پرسشنامه ی بهزیستی روان شناختی ریف و پرسشنامه ی سبک های همسرگزینی مظاهری و همکاران (1388) را پر کنند. در بخش کیفی نیز از 12 نفر مصاحبه صورت گرفت، این تعداد بر حسب اشباع پاسخ ها بدست آمد. در بخش کمی برای تجزیه وتحلیل داده های به دست آمده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج این آزمون نشان داد تفاوت معناداری در رضایت زناشویی و بهزیستی روان شناختی در بین زوجین با همسرگزینی سنتی و غیر سنتی وجود ندارد. در بخش کیفی در مقایسه ی رضایت زناشویی نتایج به دست آمده نشان داد افراد با ازدواج سنتی در دلبستگی ایمن، حل تعارض مثبت و گشودگی احساسی در وضعیتی بهتر از افراد با ازدواج غیر سنتی قرار گرفته اند و در مقایسه ی بهزیستی روان شناختی در بخش کیفی نشان داده شد افراد با ازدواج سنتی در موارد هدفمندی مثبت، دینداری، رابطه ی مثبت با دیگران و پذیرش خود در وضعیتی بهتر از افراد با ازدواج غیر سنتی قرار گرفته اند. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که رضایت زناشویی و بهزیستی روانشناختی در زوجین با همسرگزینی سنتی در وضعیتی بهتر از زوجین با همسرگزینی غیرسنتی قرار دارند.