چکیده جهت تدوین یک برنامه برای اشتغال زایی و توسعه پایدار منطقه، شناخت کافی از موقعیت و مزیت های آن ضرورت دارد. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت اشتغال بخش ها و گروه های عمده ی فعالیت در کل شهرستان های استان کرمانشاه در طی دوره های 1390-1385 می باشد، که بدین منظور با استفاده از مدل تغییر- سهم به تشخیص بخش-هایی که مزیت نسبی دارند و از قدرت رقابتی برخوردار هستند، پرداخته شده است. همچنین با به کارگیری شاخص ضریب مکانی (lq) ، بخش های پایه که صادر کننده نیروی شاغل خود بوده اند، مشخص گردیده است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و جمع آوری داده ها اسنادی و با تکیه اصلی بر داده های مستند مرکز آمار کشور می باشد و جهت ترسیم نمودارها و نقشه ها به ترتیب از نرم افزارهای excel و gis استفاده گردید. نتایج حاصل، بیانگر رشد نامتناسب شاغلان شهرستان های استان کرمانشاه نسبت به شاغلان استان کرمانشاه در طی دوره مطالعه مورد بررسی بوده و مدل تحلیل تغییر- سهم، علل این عدم تناسب را تغییرات رقابتی و ساختاری منفی شهرستان ها را بیان می کند. همچنین در سال 1385، بخش کشاورزی 70 درصد، بخش های صنعت و خدمات به طور مشابه 30 درصد شهرستان ها در بخش پایه ای قرار گرفته اند و در سال 1390 با تغییراتی نسبت به دوره قبل، بخش کشاورزی 60 درصد و بخش های صنعت و خدمات به طور مشابه، 32درصد شهرستان ها در بخش پایه ای قرار گرفته اند و با استفاده از مدل تغییر- سهم اشتغال هر یک از بخش های اقتصادی در شهرستان های استان کرمانشاه طی سال 1395 پیش بینی می شود. .