مدیریت روابط خانوادگی و دعاوی که در این حوزه مطرح می شود همواره مد نظر قانونگذاران ملی می باشد. در ایران نیز با وضع قوانین متعدد مرتبط به حقوق خانواده در نهایت مقنن بعد از فراز و نشیب بسیار قانون حمایت خانواده را در سال 1391 تصویب کرد. وجود چالش های نظری مقدم بر تصویب قانون بین صاحب نظران حقوق خانواده ضرورت نقد و بررسی قانون مزبور و تبیین نقاط قوت و ضعف قانون و در صورت امکان ارائه پیشنهادات اصلاحی در حوزه قانونگذاری را هویدا می سازد. با اینکه قانون حمایت خانواده مصوب 1391 از حیث ابداع در برخی زمینه های حقوق خانواده از قبیل سازمان قضایی متخصص در امور حقوق خانواده، قضات مشاور زن، اقدامات تأمینی و حضانت و عدول از برخی مقررات شکلی و دست وپاگیر دادرسی قابل دفاع است؛ لیکن با کاستی هایی از قبیل یک جانبه نگری به مقوله حقوق زن و افراط در حمایت از زوجه و همچنین نقض اهداف قانون در برخی موارد محل مناقشه و ایراد است که با اصلاح و ترمیم قانون می توان ضمن پر کردن خلاءهای موجود قانون مزبور را به نحوی که مصالح خانواده را در پی داشته باشد، تکمیل کرد.