بهره مندی از امکان گذران اوقات فراغت در فضاهای سبز شهری به ویژه پارک های شهری، یکی از ارکان توسعه شهری پایدار به شمار می آید؛ چرا که جامعه فعال و پر تحرک و جامعه ای که با تمام قوا به سوی توسعه یافتگی می تازد، نیازمند استراحت، آرامش و تجدید قوا نیز هست. فضاهای سبز بهترین مکان برای تجدید قوای روحی و جسمی به شمار می آیند که می بایست درست مکان یابی گردند. تنها کافی نیست که در برخی نقاط شهر تعدادی پارک احداث شود بلکه موضوع دسترسی مردم به این فضاها نیز مطرح می شود. شهر کوهدشت نیز مانند اغلب شهرهای دیگر از نظر سرانه فضای سبز با کمبود شدید مواجه است. این مشکل از طرفی به علت هزینه بالای نگهداری این فضاها محسوب می شود و از طرف دیگر به دلیل شرایط ویژه اقلیمی و کمبود آب، بسیاری از انواع فضاهای سبز شهری نمی تواند در این منطقه رشد نمایند. همین عامل موجب می شود که حتی در صورت وجود فضاهای سبز نیز در مکان یابی این فضاها مقیاس منطقه ای مد نظر قرار گیرد و نوع ویژه ای از فضاهای (پارک های منطقه ای با کارکرد بزرگ مقیاس و منطقه ای) ایجاد گردند. مهم ترین مشکل این نوع دیدگاه فقدان مقیاس محله ای است که با رویکرد توسعه پایدار هم خوانی ندارد زیرا هم اکنون ضرورت طراحی فضاهای شهری با مقیاس انسانی و مبتنی بر رویکرد محله محوری بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. در تحقیق حاضر پس از محاسبه سرانه موجود پارک ها و فضاهای سبز شهری کوهدشت و مقایسه آن با سرانه استاندارد قابل قبول تحقیق، شاخص های «نزدیکی به مراکز ثقل جمعی»، «نزدیکی به مراکز آموزشی»، «زمین های با شیب کم» و... ،که از رویکرد توسعه پایدار شهری به دست آمده اند؛ با تکنیک جی آی اس مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید این برنامه با قابلیت بالا در تحلیل داده ها و انعطاف پذیری قابل قبول در ارائه خروجی نسبت به سایر تکنیک ها در عرصه ی مکان یابی، قابلیت بکارگیری در مکان یابی پارک ها از منظر توسعه شهری پایدار را دارا می باشد.