چکیده در برنامه ریزی شهری فضای عمومی به عنوان "فضای باز " تعریف می شود، یعنی خیابان ها، پارک ها و ناحیه های فراغتی، میادین و سایر فضاهای بیرونی که تحت مالکیت و مدیریت بخش عمومی هستند و عموم شهروندان از هر قشر، سن، نژاد و صنفی بدون هیچ گونه محدودیتی حق استفاده از آن را دارند. هدف از این پژوهش ارزیابی میزان پراکنش و مطلوبیت یک فضای عمومی ساحلی و میزان برخورداری از شاخص های فیزیکی -کالبدی ، تأسیسات و تجهیزات و محیطی و بررسی میزان رضایتمندی شهروندان از این فضاها می باشد. روش تحقیق پیمایشی- تحلیلی بوده که داده های مورد نیاز با استفاده از برداشتهای میدانی و پرسشنامه ای جمع آوری و با آزمون های تحلیل عاملی، t-test و ضریب همبستگی پیرسونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج حاصله از برداشت میدانی (94 شاخص فضاهای عمومی در پارکینگ ساحلی شماره 2 شهر بابلسر) بیانگر 2/4 درصد وضعیت مطلوب و 7/61 درصد وضعیت خیلی ضعیف می باشد. همچنین با توجه به مقدار t- test میزان رضایتمندی شهروندان از فضاهای عمومی در محدوده مورد مطالعه در همه عامل ها بجزء عامل ششم، کمتر از 3 بوده(با میانه نظری3) که نشانگر رضایت پایین شهروندان از فضاهای عمومی می باشد. ضریب همبستگی بین هشت مولفه مورد بررسی با شاخصهای فضاهای عمومی(فیزیکی -کالبدی، تأسیسات و تجهیزات و محیطی) وجود رابطه معنی داری را نشان می دهد. واژگان کلیدی : فضای عمومی ، تحلیل عاملی ، ضریب همبستگی ، شهرهای ساحلی ، شهر بابلسر