آگاهی مدیران سازمان های تولیدی از سطح چابکی فعلی و مورد نیاز یک ضرورت اجتناب ناپذیر فعالیت دردنیای رقابتی امروز و نیز فعالیت درعرصه اقتصاد جهانی و رقابتی است. این آگاهی مستلزم ارزیابی سطح چابکی فعلی و مورد نیاز شرکت است که یک سیستم ارزیابی می تواند این موضوع را برای مدیران محقق سازد. این پژوهش که در شرکت های فعال صنعت فولاد استان خوزستان انجام گرفته است، شامل دو بخش کلی است. در بخش اول، چابکی تولید فعلی هر یک از شرکت های مورد بررسی، محاسبه گردید. در این بخش ابتدا معیارهای چابکی تولید مشخص شده و میزان اهمیت آن ها با استفاده از روش میانگین فازی و روش آنتروپی مشخص شد. سپس چابکی شرکت های مورد بررسی با توجه به این معیارها و با استفاده از روش میانگین موزون فازی محاسبه شد. در بخش دوم تحقیق، چابکی مورد نیاز این شرکت با استفاده از روش شریفی و ژانگ (2000) با اندکی تعدیل و با استفاده از روش های maxmax و maxmin سنجیده شد. در پایان سطح چابکی فعلی با سطح چابکی مورد نیاز مقایسه شده و شکاف میان آن ها تعیین گردید. با استفاده از روش ارزیابی ارائه شده در این تحقیق و در میان شرکت های مورد بررسی (شرکت فولاد خوزستان، گروه ملی صنعتی فولاد ایران، شرکت لوله سازی اهواز و شرکت فولاد کاویان)، شرکت لوله سازی اهواز بیشترین میزان چابکی تولید را کسب کرد و شرکت فولاد خوزستان کمترین میزان چابکی تولید را به خود اختصاص داد. همچنین گروه ملی صنعتی فولاد ایران، بالاترین رتبه در نیاز به چابکی را کسب کرده و شرکت فولاد خوزستان کمترین رتبه در نیاز به چابکی تولید را کسب کرده است. همچنین نتایج نشان داد که در شرکت فولاد خوزستان بالاترین حد شکاف چابکی وجود دارد و گروه ملی صنعتی فولاد ایران و شرکت فولاد کاویان شکافی برابر با هم را دارا می باشند. کمترین حد شکاف چابکی تولید نیز در شرکت لوله سازی اهواز محاسبه گردید.