در مناطق شهری انسان عامل ایجاد عوامل متعدد ناپایدار کننده شیبهای خاکی از قبیل خاکبرداری، اعمال سربار های گوناگون و .... ، می باشد. بررسی تأثیر عوامل مذکور بر پایداری موضعی و کلی شیب خاکی نامحدود حائز اهمیت است. در این تحقیق صحت کارکرد نرم افزار abaqus با مدل سازی گل لغز masseria marino ،که طی دو دهه اخیر مورد مطالعه محققین ایتالیایی بوده است، و مقایسه نتایج مدل شیب نامحدود در نرم افزار، با نتایج در محل و نتایچ نرم افزار plaxis بررسی شده است. اثرات افزایش مراحل خاکبرداری، افزایش زاویه خاکریز روی شیب، اثر خاکبرداری در حضور لایه خاکی ضعیف تر نسبت به لایه خاک فوقانی شیب و اثر زاویه اتساع خاک شیب در مدل موهر کولومب و ضریب الاستیسیته مصالح خاکریز بر رفتار شیب بررسی شده است. با مطالعات پارامتریک بر روی عوامل مذکور مشاهده می شود که در صورت کاهش مقاومت خاک شیب، با افزایش مراحل خاکبرداری می توان از شکل گیری کرنش های خمیری و گسیختگی موضعی جدار خاکبرداری پیشگیری نمود. حضور لایه خاکی ضعیف تر در بستر شیب بر توزیع تنشها و کرنش های خمیری در هنگام خاکبرداری تأثیر گذار است. با افزایش ضخامت لایه ضعیف و کاهش مقاومت آن، از پایداری کلی شیب در مقابل لغزش نامحدود کاسته شده و گسترش کرنشهای خمیری در جهت تشکیل سطح لغزش موازی سطح شیب بیشتر می شود. محل تنشهای بیشینه و گسیختگی لغزشی شیب وابسته به ضخامت لایه ضعیف تر و مقاومت آن است. سربار ناشی از ایجاد خاکریز در صورت گستردگی بیشتر سطح آن (افزایش زاویه وجه جانبی) اثر کمتری بر ناپایداری شیب دارد. افزایش حجم خاک شیب در هنگام برش ( افزایش زاویه اتساع) و افزایش مدول الاستیسیته مصالح خاکریز از عوامل بهبود پایداری شیب هستند.