در مورد اهداف انبیا، نظرات مختلفی ارائه شده است. برخی رسالت انبیا را در پرداختن به امور معنوی محدود کرده اند و عده ای دیگر معتقدند که انبیا برای پرداختن به امور معنوی، ابتدا باید زمینه را آماده می کردند و تا زمینه آماده نمی شد، پرداختن به امور معنوی نه تنها امکان پذیر نبود، بلکه بی اثر و بی نتیجه هم بود. آنها بر این باورند، در جامعه ای که ظلم و ستم و بی عدالتی حاکم باشد، مردم انگیزه ای برای پرداختن به امور معنوی، همچون پرستش خدا و اعتقاد به آخرت و انجام عمل صالح و عبادات را ندارند. بر همین اساس، یکی از وظایف انبیا را پاکسازی جامعه از شرک و ظلم و ستم و بی عدالتی می دانند و معتقدند در چنین جامعه ای می توان از امور معنوی سخن گفت. رساله حاضر بر آن است تا ابعاد و جوانب این مسأله را از منظر مهندس بازرگان، دکترحائری یزدی، امام خمینی (ره) و علامه طباطبایی (ره) بررسی ونظرات آنها را با یکدیگر تطبیق نماید. مهندس بازرگان و دکتر حائری یزدی از جمله کسانی هستند که امر حکومت را خارج از حوزه وظیفه انبیا قلمداد می کنند و اعتقاد دارند که امر حکومت به انتخاب مردم صورت می گیرد و در واقع، امری خلقی است، نه الهی. در مقابل دیدگاه مذکور، امام خمینی (ره) و علامه طباطبایی (ره)، نظری کاملاً متفاوت دارند و پرداختن به امور سیاسی را یکی از وظایف مهم انبیا می دانند که خداوند متعال آنها را برای این امر منتصب کرده است.